DESTAN-I ŞEHRÜL ŞUERA
(EDİRNE KENTİ ŞAİRLERİNE DESTAN)
Bu kent ki adı şehrül şüera
Yani şairler kenti, Edirne ili
o bir kadındı başkalarının anlamadığı
serüvenini eller yaşamıştı,sanki o değil
-kadınım,öksüz çocuklar gibiydik
bildik sokaklarda sensiz-
Kiraz çiçeklerinin güzel renkleri
Ne çabuk solup yitiyor
Her şey boşuna
İşte vücudum da yaşlanmada
Bahar yağmurları hiç durmadan yağıyor.
Gece olduğunda
Dağ kuşları nasıl ayrılır
Ve kendi dallarında yalnız uyurlar
Bu uzun gecede ben de acılı
Yalnızlığımla baş başa uyuyacağım.
Sonumuz geldimi, gideriz yolumuz yol değil
Elimiz başımızda, ömrümüz dar, bol değil.
Bir yol tutturmuşuz, dilimizde o eski ıslıklar
Yarin eli elimizde , uzanan bir kol değil.
Fır fır dönüyoruz
Çarşının ortasında
Nazmi’yle ben
Kenti ikiye bölüyoruz.
Üst tarafı öğleden önce
Alt tarafı öğleden sonra
Haftanın Günleri: 6.Cumartesi
Tatil günüdür bugün
Yolcu yolunda gerek
Çıkmalı yola
Bakmalı sağa sola
Üzüldüm. Kolum kanadım kırıldı işte
Yaşasam neye yarar, ölüp gitsem neye
Her şey bitmiş gibi, o kadar bitkinim
Sanki bağlamışlar gibi bir kuzunun gözlerini
Sonra yatırmışlar gibi toprağa umarsız
Kesiliyor elim, ayağım öylece kalmışım
-
Melaike Hüseyin
Tüm YorumlarGüzel bir manzara olmuş yine Hocam! Günlük gibi.
Hanımefendiye selamlar. İncir olacak da yenmeyecek mi Hocam! :-) Avrupada tane ile satılıyor şu incirler. Tanesi söylemesi ayıp, bidolar. Gurbetçim durur meyve tezgahı önünde, bakar şu memleketinden gelen teker teker kağıda sarılı, içi bal dışı ...