Erdal Ay Şiirleri - Şair Erdal Ay

Güvendiğim dağlara kar yağdı derler
Güven dediğimiz şey,
Umutsuzluğumuza çöreklendiğinde.
İşte o an zaman durur,
Mutsuzluklar bizi bulur.
Bulamadığımız şeyler

Yaşamın bir gününü daha bitirdik günü karanlığa gömerken.Böyle böyle derken gömüleceğiz bizde birgün günün sonunu görmeden.


Küçük bir çocuğu taşır gibi
Taşıdı yaşam bizi anne gibi.
Ama bize mutluluğu vermedi

Sana çok sevdalar vardır dedim
Gelir geçer gönülden
Uzaklara gider,izi kalır dedim
Bir rüzgar eser biryerden
Yeni sevdalar getirir sıcacık yüreğine
Acılar unutulur birer birer dedim

Canım acıyor bugünlerde
Çok fazla acıyor.
Sol yanımda bitmez sancı
Nefesimi daraltıyor.
Galiba
Erken yolculuk göründü.

Anacığını kaybetmiş
Öksüz çocuk gibiyim.
Bağrımda bir hançer
Nerdesin.
Sözlerin gurbet dedi
Yüreğim hasret.

seni bekliyor ellerim
yüzüne sürmek için.
saçlarını okşayıp
tenine dokunmak için.

seni bekliyor gözlerim

Kıracağım bu zincirleri
Kurtulacağım dertlerimden.
Askerliği sayar gibi saydım günlerimi
Teskereme az kaldı.
Uykusuz sabahladığım
Gecelerim olmayacak artık.

Şimdi olacaktık oralarda
Deniz mavi,güneş kızıl
Dudaklarımız alev alev
Offf hepsi anılarda.
Serecektik kilimi ortaya
Sevgiler yüreğin ortasında.

Bu gece bütün güzel rüyaları
Göstereceğim sana.
Doyamayacaksın,kanamayacaksın,
Gün doğmasın diyeceksin.
Öyle güzel rüyaların olacak,
Gözlerin açık.

akşamın kör karanlığında
biraz nostalji olsun diye
tüm ışıkları kapamışlar
mumları yaktırmışlar.
haftanın son gününde
tatil bile demeden.