Erdal Ay Şiirleri - Şair Erdal Ay

Akşam olur
Gecenin pusu çöker.
Gecenin ayazı
Düşer üstüme.
Gecenin karası
Kara çalar yüzüme.

Hani derler ya
Derler işte adama.
Senin yaşamını bilmeden
Seni sana sormadan.
Derler
Derler adama.

Hani senin sevgin
Hiç bitmeyecekti
Ölünceye kadardı
Yoksa öldün mü?
Sesini duyuyorum telefonda
Konuşuyorsun.

Bizim oranın insanı başkadır
Yüreği yufka.
Acır köpeğin eniğine
Süt,ekmek koyar önüne.
Küçük çocukları çok sever
Bizim oranın insanları.

Altı kardeştiler
Altı ayrı can.
Her birinin birdi yürekleri
Her biri daha küçükken.
Oyunları birdi
Yürekleri aynı yürekti.

Uzun zaman oldu
Oturup bir köşeye yazamadım.
Yokluğun hala içime sinmiyor,
Yazmıyorum diye kusura kalma babam.

Gittiğin günden beri içim çok acıyor

Gecenin bir yerinde
Aklım sende
Söyle canımın içi
Sen nerelerde.
Elimde bir taş
Camda bekliyorum.

Çoktandır gülmüyordu gözlerin
Yüzünde birazcık gülümseyişin.
O da sadece
Mutsuzluğunu gizleyişin.
İlk üç dört sokaktan öte
Kahkahanı duydum.

Gitmeyecektin sen arkadaş
Gidip te
Bırakmayacaktın beni yalnız
Beni böyle
Sensiz bir başıma.
Şimdi gittin,gittin işte

Bugünlerde kötüyüm ben
Tırlatacak gibiyim.
Aklım gidip geliyor
Az kaldı.
Bakmayın şiirler yazdığıma
Bu en iyi halim.