Erdal Ay Şiirleri - Şair Erdal Ay

Hiç acımadı yüreğim
Öldüm mü ben ne.
Bulutlarda gibiyim
Yüreğim bedenimden ötede.

Daha önce acıyordu yüreğim

Her ağacı ekmeyeceksin toprağa
Bazısı kayalıklardan fışkırıp,
Dallanıp budaklanmayı sever.
Her çiçeği ekmeyeceksin,
Kimi kumu,kimi toprağı sever.
Her sevgiyi komayacaksın yüreğe,

Bir şarkı gibi yaşamak yaşamı
Bir şiir gibi.
Gökteki kuşlar gibi özgür ama vurulmadan.
Bir masal gibi
Canavarların,devlerin olmadığı.
Yalansız,dolansız bir yaşam

Anamsın sen anam
Anaların anası.
Yemeden içmeden
Yedirip içirip büyüten.
Bebelerini kundaklayıp
Sonra da yaşamı öğreten.

Sen benim içimde
Bir başka bensin babam.
Daralınca yüreğim
Dayanağım.
Var oluşunda
Yaşadığımca varlığımsın babam.

beni sevdalardan uzak
mahpuslara koyun.
ne kadar çok kilit varsa
hepsini üst üste vurun.
birinin yüreği yufka çıkarsa diye
anahtarları kör kuyuya atın,gömün.

Doğduğunda küçücüktü elleri
Ayak parmakları birbirinin üstünde.
Sapsarı saçları,kaşları vardı
Sonradan esmerleşti yaşama inat.
Şubatın yedisinde doğmuştu
Cefakar anasının dediğine göre.

Pencereden bakan dilber
Sen ne güzel şeysin öyle.
Çık dışarı da kendini göster
Bana bir gülümse.
Yanıma yaklaş
Bana adını söyle.

Dostlar gitti
Bir adım kaldı geriye.
Ara sıra kulaklarım çınlıyor
Kelimelerde yergiler.
Hepsi yanımdaydı
Ardımdaki günlerde.

yıkılası yılgın gönlüm
yakılası can gözlüm.
Bitmeyecek hasretliğim
Her yer sen kokuyor.
Sen vuruyor içimi
İçim acıyor.