Ercan Eyvaz Şiirleri - Şair Ercan Eyvaz

İşte gidiyorum…
Haberin bile olmadan
Yana yandıra bu bedenimi
Gözyaşı bile dökemeden
Haykıramadan öylece sessiz suskunluğunda
Sana bırakıyorum tüm sevgilerini

Ellerim deydi bir an yokluğuna
Gözlerim göremese de seni
Duymasa da kulaklarım sesini
Öyle özlemişim ki seni

Bırakıp gittiğin yerdeyim her gün

Hani ayrıldığım ilk sevgilim hüzün çökmüşken,

Senin boğazında giden,bir yük gemisi,

Dumanı tüterken birde,

Bakışını benden esirgeme diyorum
Kelimelerini de
Sana, benden sevgiler sunuyorken sürekli,
Bunu, platonik bir sevgiye dönüştürme.
Bak aklımdasın.
Dün gece, bugün, şimdi bile

Ve sen gidiyorsun

Alıyorum sanıyorsun her şeyini
Söküp hatıraları senden kalma izleri
Söküp atıyorum sanıp gidiyorsun

Söyleyebilmek değilmiydi,içindeki özlemi
Yapayalnız kaldığında da olsa
Haykırmaktı tüm sevgilerini
Bir nefesinle yada bir çığlığında
Yada yazmaktı adını
Dağların beyaz noktalarına

Ayrıldık istemeden
Bilirsin elbet bir zaman
Kader Kısmettir bu
Ben çok şanslıyım sana göre
Tutabildim en azından minik ellerinden
Hayranlıkla izledim, Öyle ki oğul

Tamamen kalbine bakmalıyım.
Ne denli gerçek, sahici atışlar var bedeninde.
Düşüncelerine bir damar yolu açmalıyım;
Kalbinin derinliklerine ulaşmam için gerekli
Bu damar yolu.
Düşüncelerine bir damar yolu açmalıyım;

Önce susuyor insanın dili
Kalemde yazamıyor bir satır bile
Bir hal oldu, ansızın lal oldu dilim.
Kader denilen bu mavinin çizgisinde.
Anlamsız bakıyor şimdi gözlerim.
Yaşlanmayı koydum bir kenarıya

Nasılım Biliyor musun?
Mevsim rüzgarı kulaklarıma fısıldıyor şimdilerde seni.
Yalnızlık denilen bu kara mekanlarımda
Bir sözün ile aydınlık oluyorken gece
Yetmiyor artık sözünde gülüşünde
Nasılım biliyor musun?