Yalnızlığın balçığındayım
Beklerim uzanacak eli
Hayallerimi süsleyen biri var biliyorum
İsterdim hemen çıkıp gelmesini
Çıkarmasını bu balçıktan
Karanlığıma doğmasını isterdim
Sandala binip uzaklaşmak istiyorum, bu şehirden.
Arkamda, gözü yaşlı birilerinin, olmadığını bilerek,
Ne anam, nede babam, onlarda sen gibi,
Bırakıp da, terk etmişti seneler öncesinden.
Naftalin kokan sandığımdan, çıkarıp resimlerini
Sırtlamışsın bir omuzuna geçim derdini
Diğer omuzuna son gün giyeceğin kefeni
Yüzün çocukları güldüğünde gülerken
Alnından damlayla konulur aşına helali
Sıcakcık evin kömürü sensin, oksijeni
Bir uzanayım ölmeden boylu boyuna
Çıkayım yollarına yeşilliğin çeşitlerini göreyim
Nefesim yeterse tırmanıp engin dağlarına
Koklayıp sarılayım al bayrağına.
Belliki çok düşünür gönlüm...
Ayazlara savurur yaz sıcağında bedenimi..
Ve ben Üşürüm...
Belliki çok düşünür gönlüm...
Kalabalık mekanlarda tek başıma
Öyleki yapayalnızım...
Sevgiye dostluğa seyyah olup gezerken
Akılda binlerce soru
Cevapları yalan yanlış kişilerde aramışken
Ölüm ne zaman işgal eder bedeni belirsiz
Sığar mıyım kefene bilmemde
Bu bendeki bitmeyen isyan ve düşünceler varken.
Öylesine yuttum ki sesli harflerimi… İçimde kırılan bir ayna kaldı sadece... Senin bir pusula yanında iken her daim yanlış yönü gösterir mi hiç ya da şaşırır mı, benim seviyor sevmiyor diye kopardığım yaprakları karıncalar alıp hep sana doğru koşar mıydı yuvalarının yerine, her biri bir çiçek yaprağını alıp. yalnız kalan bir adam sırtını yaslayıp bir ağaca, güneşin batışını gözlerini ayırmaksızın izlermiydi ….aklına düşmüşken yudumladığı çayın şekerini koymayıp, şekerin tam istediği tadda olduğunu düşünüp içermiydi…
Öylesine yutulmuş ki sesli harfler adının geçtiği her yerde, kekeme olunur mu... kullanılan onca güzel süslü püslü kelimeler oluryormuydu soru işareti ünlem olmadan... Sahi merak etmenin bir işareti varmıydı yalnızca seni, canı sıkılmakmıydı sürekli, yerdeki boş meşrubat şişelerini tekmelemek mi kafası öne eğik elleri ceplerinde tüm dünyanın yükünü taşıyormuş gibi... saçma hareketlerde bulunmak yada bir köşe başına çekilip dizlerinin üzerine dirseklerini dayayıp öyle elindeki bir çöp parçasıyla adını kumlara yazmak mıydı kırılana dek; ben hep yazarken sana soruların olduğu kısma kalp işaretini koyuyorum yoksa karıştırıyor muyum o değimliydi koyulması gereken işaret, hayır kimi zaman bunadığımı düşünüyorum… Belki bir tiyatro oyununun oyuncularının ta kendisi bizdik... Başrol oyuncusu ben seven delikanlı sende sevildiğinden geç haberi olan güzel kişi zora sokmak istemeyen kendini. Kokunla birlikte ona paralel, eşsiz gülüşünün konuşmanın altında soru işaretleri ve dur diye ikaz tabelaları olduğu dar karanlık mekanlara dönüşmesi, her yola saptığımda tarafından yollara konulmuş hep sonunda boynu arkaya dönüp geri geri giden ben,üzgün oflayıp puflamalar eşliğinde...
Dikkat ediyorum da arabaya bindiğimde sen gelince aklıma kırmızı ışıklar yanıyor hiç yeşile rastlayamıyorum çok yakınken bile geçebilirim düşüncesiyle ilerlerken birden dönüyor sarısız- kırmızıya dur diyor işte…
Aralamış penceremi hüzün dolmakta içime
Gece, Karanlık ve yalnızlık döşenmiş
Saatler vedalara kurulup
Var gücüyle yine çalmakta
Parmaklarıma nikotin alyansı takılır
Seyyah olmuşken çöl yalnızlığımda
Cahilim bu aşk meselelerinde
Ama samimiydi ya, kandım bir kaç güzel söze
Saflığımda şöyle üzerine eklenince
Nereden bileyim seviyor sandım
Kalbim atar durmaz,onun yanında deli deli.
Senimi benden alıp gittiğin günden beri
Ne sen oldun nede bir başkası şimdi
Gözlerim gözlerinden elin elimden gideli
Ne sabahıma güneş doğdu nede geldi uyku geceleri
Senimi benden alıp gittin günden beri
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!