Dünya işlerine dalıp gidince
Yine açtık senle arayı gönül.
Dostlar da başını alıp gidince
Neyleyim ben köşkü,sarayı gönül.
Arzuların beni düşürür gama
Gözlerin bir engin deniz
Denizin ortasında ben
Deniz yüreğime akar
Beni alır uzak sahillere götürür.
Fırtınalar kopmasın
Ey şahin bakışlım gelme üstüme
Kavgaları sattım ben ölümlere.
Ben ölümlere cevanım
Ben ölümlere yigidim
Ben ölümlere tosunum.
Ne hakkın yanında
Ne şer içinde,
Dolandım durdum ben
Deli divane.
Bir köpek misali
Beşer içinde,
İnfazımı geciktirdi yalvaran bakışlarım
Korkaklığımdan korktum bir an
Dilimin ucuna kadar gelen zehir kelimeler
Canhıraş bir yutkunmayla yaktı tüm benliğimi
İsyan gecelerinde bir yudum sabır içtim hep
Yarınlarda sadede gelmenin düşünü kurdum
Kerbela çölünde öldüren benim
Sivas, Madımak’ta yandıran benim
Bunca yıl milleti kandıran benim
Kerbela çölünde ölen, öldüren bendim
Sivas, Madımak’ta yanan, yandıran bendim
Yar dediğin yarıni gönülden sever
O masum bakışların yalanmış meğer
Döndün göçmen kuşlara
Vur başını taşlara
Var git başka aşk ara
Sarp dağlardan indik düze
İndiğimiz güne şükür hey
İşte döndük özümüze
Döndüğümüz güne şükür hey
Yine şükür yine şükür
Başım diktir, alnım ak
Karadır bahtım benim.
Ölmek vardır,dönmek yok
Böyledir ahdım benim.
Bilmem ki nasıl desem
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!