Ekmeksiz de kaldım açım demedim.
Hakkım olmayanı hiç ellemedim.
Son kurbandan beri hiç et yemedim,
Halime binlerce şükürler olsun.
Düştüm düştüm kalktım feryat etmedim,
AYAKLARI KARIŞMIŞ
Üç beş Karatepe’li,
Kadirli ‘ye varmışlar.
Yine hepsi birlikte,
Bir dükkana girmişler.
ANILARDA KALANLAR
Bir zamanlar bu yerde şirin bir şehir vardı
Suları coşkun akar her tarafı yıkardı.
Yaptığın yanlışı anlarsan bir gün,
Beni yaşanmamış çağlarda ara.
Bir bülbül misali gülüne dargın,
Beni viran olmuş bağlarda ara.
Bir gün pişman olup acı çekersen,
Üzseler de ben sevdamdan geçmedim,
Sakın ha geçenle bir tutma beni.
Üzüm yedim ama suyun içmedim,
Sakın ha içenle bir tutma beni.
Sefil oldum,çıplak oldum,aç oldum.
Şaşırsa bile mevsim,
Bahar biter, kış gelir.
Tekerleksiz bir cisim,
Dolu gider,boş gelir.
Kimi kirlenir suda,
Bulutlar ağlıyorken göklerin her yerinde,
Fırtınadan ağaçlar sökülürken bekledim.
Kuşlar konser verirken sabahın seherinde,
Yaprakların gözyaşı dökülürken bekledim.
Hep bekledim yolunu,ümidi yitirmeden.
Uzun zaman oldu uğramayalı,
Köyümün toprağı,taşı gel eder.
Gözümde tütüyor Zorkun Yaylası,
Çift Mazı’ yla,Oluk Başı gel eder.
Bitmiyor hasretin çilesi,yası.
Sırma saçlarını tel tel tarayıp,
Narin omuzlara döker durursun.
Günahı olmayan tebessümlerle,
Bilmeden canımı yakar durursun.
Hiç mi düşünmezsin bende de kalp var,
Karatepe Köyünde
Hakkoymaz ve Hakvermez,
Adlı iki aile,
Yaşar komşu olarak,
Ayrılır birbirinden.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!