Enver Üste Şiirleri - Şair Enver Üste

Dünyada yangın var,ruhumda yangın,
Benim yangınımı söndür Allah’ım.
Eğer söndürecek su göndermezsen
Beni de yangıda yandır Allah’ım.

Artıyor gün günü yaptığım hata,

Ey EnverÎ, Enverî,
Bu ne biçim hal sende.
Sanki ağlar gibisin,
Kahkahayla gülsende.

Dost sandığım kuyu kazar gizlice.
Dayanmıyor artık yorgun bedenim,
Kalbimdeki yaram azar gizlice.

Bir yerlerde açık etsem derdimi,
Düşünürüm,biri ele verdi mi.

Sevdayı gözlerinden içtim de yudum yudum.
Sabahsız geceleri yine sensiz uyudum.
Hızla geçen yıllarda tükenirken umudum,
Sabahsız geceleri yine sensiz uyudum.

Seni nasıl sevmiştim anlamadın,bilmedin.

Sevdan bağımlılık yaptı,
İçtiğim sigara gibi.
Yüreğimde iz bıraktı,
Şifasız bir yara gibi.

Gözlerin gözüme girmiş,

Uzatsan alevli dudaklarını,
Arzudan ölsen de öpmeyeceğim.
Tutmadın sözünü,vefa etmedin,
Artık, Allah olsan tapmayacağım

İnsan unutur mu söyle, sever de,

Kalblerde şüphe kalmasın
Camide namaz kılarken
Cep telefonu çalmasın,
Camide namaz kılarken.

Temiz olsun giysilerin.

Her dem güzeldin ama,
Bu yıl başka güzelsin.
Sana gelecek bela,
Razıyım bana gelsin.

Perişanım darda kaldım.
Bir garip diyarda kaldım.
Bir şifasız derde kaldım.
Bitmiyor çilem bitmiyor.

Rüyalarım kâbus oldu,

Viran ettin evim barkım,yurdum
Daha üflenmeden sur deli poyraz.
Figan eyler kim dinlese derdimi,
Yetmez mi ettiğin dur deli poyraz.