Boynumuzu büktüler dişlerimizi söktüler
Kurşunlara siper olduk onlar güldüler
Konuşacak olduk kulağımızı çektiler
Bu yalan dünyanın çivisi çıkmış
Vatanı için çarpışan binlerce Mehmetçik
Tarlalarda döktük terimizi,susuz kaldık
Yorgunluktan yatacak yer aradık
Hep bir lokma ekmeğe talim yaptık
Bu yalan dünyanın çivisi çıkmış
Kah; harama da helali kattılar
İntizar etsemde yalnızlık adına
Hasret dolar beni acıların bağrına
Okşarken tenini buz kesmişten beterse
Bağrıma saplanmış kurşundan ne farkı var
Yarab al canımı dertlerim dize gelsin
Ağlarsa gözlerim susturamazsın
Kanar bu yüreğim durduramazsın
Beni hasretinle caydıramazsın
Çekerim ama nereye kadar
Yaramı sarmaya yok ki mecalim
Dalları kırılmış ağaç misali
Diz çöksem önünde çare eder mi
Kadere isyan (da) bilirim faydasız
Dertsiz olan hergün söyle içer mi
Karanlık gecede başladı sorgular
İntikamını aldı hırçın duygular
Önünde nafile diz çöktüğüm vakit
Avuçlarımdan kayacağın hiç aklıma gelmezdi
Umutlarım yarı yolda kalmışken
Mutluluk uzakta seyre dalmışken
Yüreğim azaptan yara almışken
Adını bir daha anarmıyım hiç
İhaneti bir resim gibi gözümde
Bedenimde hasretin en acı işkencesi
Hani gitmeler sana göre değildi yar
Ne dünden eşsiz bir hatıra; ne yarının ümit çilesi
Nede nefes almaya yer bırakmadın bedenimde
Sen; sensiz yaşamaya hayat mı diyorsun
Yarından bir ümit göremiyorum
Bahtıma yazılmış çilekeş yaşamak
Paramparça kalbim yıkıldı gururum
Kaderim oldu seni sensiz yaşamak
Yalvardım tanrıma canımı almadı
Ümit veren gözlerini kin bürümüş
Sevilip de yakma sırası onda imiş
Tacize uğramaktan beter etmiş
Yalanım varsa maziye sorun
Fakir bir çobana varmaz imiş
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!