Engin Ergen Şiirleri - Şair Engin Ergen

Sabır eskimiş, ekşimsi buruk tadı
Ne hacı anlar halimden ne kadı
Nerden nasıl hak ettim bu tokadı
Seni sevmek mi benim günahım

Derde belendim çileyle örtüldüm

Baktığım her yerdesin sen iki gözümsün
Dilimde ismin ezberim olmuş sen tek sözümsün
Canımda cansın sen benim özümsün
Şimdi ben kime sarılıp ağlayacağım

Gittiğin yol sadece beş bin metre

Yüzümde ta dünden kalan bir hüzün
Gönlümde dinmeyen acıların var
Sayende baharlar hazana döndü
Bırakıp gitmeler nerden çıktı yar

Yar.. ol başımın belası

Ruhumu ızdırabın elinden kurtarmam için, sensiz daha kaç bahar geçmeli can özüm
Daha kaç kere umutsuzluk içinde dağılmalı, parçalanmalı yüreğim
Hiç mi canın acımaz? merhametin yok mu senin iki gözüm
Herşeye kader deyip kendimi kandırmak mı olacak benim tek lüxüm
Umut denizinde yelkensiz bir gemiden ne farkım kaldı ki
Üstelik sahilini uzaktan da olsa seyredebileceğim bir ada bile yokken

Yine çöktü hüzünler kapkara bulut gibi
Yine gözlerim yağmurlara yenik düştü
Yüreğim kanadı kırılmış kuş misali
Ve gene aklıma gözlerin düştü

Bir efkarlı şarkı çöktü dudaklarıma

Zulüm nefretimi esir almadan
Benliğim benden utanç duymadan
Gözlerim mateme alışmadan
Bedenim, bir sona yaklaşmadan gel

Her gece çaldırma cana azap kapısını

Yarınlar olmuyor güneş hiç doğmayacakmış gibi
Kapkara bir gece var önümde umutlara karışmış
Ya doğmazsa güneş; ya sabahlar hiç olmazsa
Hep böyle mi dönecek dünya

Hop oturup hop kalkıyor yüreğim yerinde

Hüzünler çökünce umut dağına
Sevenler düşerler keder ağınna
Hazan olmuş gönül bağına
Gözyaşları sel olup akar bilesin
Sevmek incitmiyor nedir ki; kahrın yanında
Acılar kazınmışsa hele ki alın yazına

Her salise soluyorsun yüreğimde nazlı çiçeğim
Sen hangi güzün hangi hüznün müjdesisin
Hasretin yüreğime ok, hayalin bedenime kefen
Yokluğun kara topraktan farksız bilesin

Ölümü düşünmek kadar onu yaşamakta varmış

İntizar ederken bile acı duydum
Yerli yersizefkar savurdum
On dokuz yıl öncesi ben bumuydum
Çok acılar çektim senin sayende

Ellerim boşluğa bensiz uzandı