Bumuydu yazılan aşkın kanunu
Özlemek varmıydı kokunu
Unuttum artık vuslat yolunu
Sensiz yaşamaya mecbur değilim
Bitmiyor geceler çilem dolmuyor
Hasretine, senin yokluğuna ne darılıp küsebiliyorum
Nede ağlamak istesem; ağlayamıyorum doyum tok
Hayaline ne sarılabiliyorum, vede ne başımı yaslayabiliyorum göğsüne
Ağlamaktan öylesine korkuyorum ki bir tanem
Ya yanağımdan süzülen her damla çizecek olursa tenini
Ya kanarsa için ve darılırsan bana, ya alanen küsecek olursan bana
Unuttuğumu söyledim, sen kalpsizsin dediler
Yıllarca acı çektim, sen bahtsızsın dediler
Yüreğim kanlar içinde, yerlerde sürüdün sen
Güldür artık kaderim nolur insaf et biraz
Bu kadar azbı hak edecek ne yaptım
nerelerde kaldın göz bebeğim canımın içi
hiç kimse sen kadar vefalı değil sen gibi sevmedi beni
ürkek gözlerle bakar oldum sevgimin merhemsiz kalmış yarasına
kör olası bahtımdan kim silecek şimdi azabı çileyi
ne git diyebiliyorum gönlüme şöyle uzağa
vede bile bile düşer aşk denilen tuzağa
Uğrunda alın teri döktüğümüz ve kaybettiğimiz malubiyetlere üzülecek yerde
Bir ömür boyu cefa çekmenin, acı ile pençeleşmenin galibiyetine kaptırdık yakamızı
Sevindik ulu orta ve hep sevincimizi hıçkırıkla, göz yaşlarımızla belli ettik
Bir dalda iki elma kadar yakınken, sararmış bir tutam yaprağı yenemedik
Bent oldu, uçurum oldu, haset kulların yağmalanmış arzularına yenik düştük
O duygusuz o namustan eser kalmamış ve hiç nasibini almamış zalim kullara
Bu nasıl umarsız ayrılık, bu nasıl veda
Ne zaman sönecek yüreğimde ki ayrılık ateşi
Ya gözlerim, ne zaman ağlamaktan utanıp susacak
Acaba yarınlara tekrar doğar mı umut güneşi
Bu kadar vefasız vicdansız değildin sen eskiden
Dizlerine yatıp hayal kurmaya
Gözlerine bakıp sual sormaya
Kaybolan mutluluğu senle bulmaya
Klavuz yetmedi ümit yetmedi
Benden çaldığın o sonsuz ümidi
Geri vermek için dön be vefasız
Dizine kapanmazsam,delice yalvarmazsam
Akan gözyaşlarıyla sayende boğulmazsam
Bana yaşamak haram olsun vefasız
Yalnızlık bahtıma yazılan kara yazı
Ya dertleri çekerim sessizce
Ya da tükenmez yüreğimde ki sızı
Gün ve gün sararıp
Fark etmez solsa yüzüm
Henüz bir cenindim annemin karnında
Önümde bekleyen upuzun bir yol vardı
Hayat denilen şey beni ne kadar acıtırdı
Kazak, patik öreyim derken annem uykusuz kaldı
Alın terini döken babam her şeyi hazırladı
Giyeceklerim, oyuncaklarım her şeyim tamamdı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!