Engin Çakar Şiirleri - Şair Engin Çakar

"Umûda meftun olarak, gözlerimi açtım sabah,
Huzur sesleri duyarak.. Şafağım bu yüzden ferah..."

Bazen bir bakışdı mektup; sessizce kalbe gönderilen..
Bakışlar, bir yakışdı; yakarken, sevdaya giden..
Bazen, bir akışdı mektup; bir yağmur misâli akan,
Tenhâlara kaçışdı; sürgünlere terkedilen..

Bırak dostum, kim ne düşünürse düşünsün. Kimin ne düşündüğü senin umrunda olmasın. Mühim olan kimin ne düşündüğü değil; mühim olan gerçeklerdir. Allâh biliyor ya içini, sana şah damarından yakın olan bir Rabbin var. 'Elhamdulillâh' de ve hayatına devam et. Âhir zamandayız, insanlar şeytanın oyuncağı olmuşlar; en yakından tanıdığı kişiye dahi su-i zan duyarak düşüncelerini karartmışlar. Şunu unutma ki; karanlığın geceye ait olması gibi, kötü zan da sahibine aittir. Kötü düşünceye sahip kişi kötüdür. Sen, karşında kim olursa olsun, elinden geldiğince hüsn-ü zan besle ve iyi niyetli ol. Câhilin sözüne cevap vermek onu değerli kılmaktır; sessizlik ise câhile en güzel cevaptır. Nasıl olsa er ya da geç herkes birgün gerçeklerle hem hâl olacaktır. Bırak onlar şeytanlarıyla başbaşa kalsınlar; sen meleklerin sesini dinle...

Var ise bir işin başında meşakkat;
O halde, sonuna güzel bir müjde kat...

Mezarlıklar sessiz;
Çıt, yok kabirlerde.
Ölüler nefessiz;
Ruhlar perde perde...

Bağrıma kederler içen kalbimdeki bir gözyaşı;
Ağrıma değerler biçen cebimdeki mihenk taşı...

Kâinat ummanında limanım sensin benim;
Sensin benim liderim, örneğim, öğretmenim.

O öyle demiş, bu böyle demiş, şu şöyle demiş...
Peki, hiç dedik mi; bizi yaratan Allâh ne demiş:
"Allâh, sizin düşmanlarınızı çok daha iyi bilir. Allâh, dost olarak yeter. Allâh, yardımcı olarak da yeter..."

Dil, kalpten gelir. Kalp ne ise; dil de odur. Kişinin kalbi dilinden anlaşılır. Dil nefret ise bu, kalbin nefretidir. Aynı şekilde dil kibir ise; kalbin kibiridir. Yâni, söz bozuksa; kalbin kirli olmasının alâmetidir. Kalp ise; niyet demektir. Öyleyse birinin niyetini öğrenmek isteyen, sarp yollarda beyhûde dolanmasına gerek yok; o kişinin diline bakması kâfidir. Ne çıkarsa kalpten çıkar; iyilik, kötülük her fiiliyâtın merkezi kalptir...

Kâinatın zerresinde küçücük ay'ım;
Uzunca roman içinde ben bir noktayım.
Oyuncağını kaybetmiş bir çocuk gibi,
Bunca insancık içinde tek başımayım.

Geceleyin tüm ışıklar sönünce gördüm,