Emre Turgay Şiirleri - Şair Emre Turgay

Bir özlemdir mazi içimde,
Zeytin, meşe şahittir gölgesinde neşeme...
Bilen bilir;
Çay ne büyük nimettir,
Elleri işlemekten nasır tutmuş hemşerime...

Aşkın nöbeti de bitti bugün
Şafak söküyor ardımda
Ve ben sana veda ediyorum

Karanlık değilmiş gökyüzü
Hep hüzünlü çalmazmış şarkılar

Boş ümitler bağladım hayata,
Boş insanları sevdim hayatta...

Anlamadım bazen;
Sımsıkı bağlıyken ben hayata,
Tutunduğum dalın adiliğini...

Bahar kokulu sevdam benim…
En içten tonunla,
Bir türkü fısılda yine kulağıma…
Yine çiçeklerimiz açsın,
Kalplerimiz atışsın…

Kalp sızım,
Sen geldin yine gecenin en koyu karanlığında aklıma.
Ellerini aradı ellerim, gözümde yaslar..
Yokluğunda gecelerin esiriyim!

Gözlerinin hayaliyle yaşiyorum.

Neden susuyorum biliyor musun?
Söyleyeceğim binlerce kelime arasından
Neden eleyerek seçiyorum cümlelerimi,
Ve neden haykıramıyorum yüreğimin sesini..

Çünkü sen bir kelebeksin,

Gökteki en parlak yıldıza bakıyorum
Sende bak ki gözlerini göreyim orada,
Benden kaçırıyorsun bakışlarını,
Yanındayken bile hasret kalıyorum sana,
Gitmenden korkuyorum, ürperiyorum..
Bir bakışına koskoca ömrümü verdiğim;

Şimdi gidiyorum,
Ardıma rüzgarı alarak.
Kopsun içimde fırtınalar,
Yansın ciğerim.
Yalnızlık neyime yetmiyor...
Hoşgeldin benim eski dostum,

Anlamıyorum
Birine kalbimde olduğunu söylediğimde,
Sanki kırk yıllık düşman kesiliyoruz..
Savaş mı ilan ettim
'Seviyorum' dedim...

Herkes dil dökmeyi bir hüner sayarken,,
Ben susmayı öğrendim,
Aksime koşan yıllardan…
Elden, dilden ve benden uzakta,
Hayat kendi akışında..