Yarama türküler bağladım
Sardım sarmaladım
Ah bir umut düşse bari üstüne bir damla
Düğümlenmiş sana gönlüm
Koca bir yalnızlığın ortasında
Ben sana Leyla diyorum
Sen belki buldun bir mecnun ya da Kerem
İçimde konuşuyorum hep seni
Duyamayasın diye
Duysan Mecnun da duyacak ya da Kerem
Her yer insan seli
Gözümün gördüğü sen
Kanatlanıp uçar gider hüznüm dönersen
Elimde yalnızlığımla
Saatim yok zamanım çok
İçinde korkular birikmiş
Yine migreni tutmuş
Nemli odalardaki çamaşır gibi
Kurumuyor yanakları
Bu en halsiz zamanları
Yaz yağmurunda toprak kokusu siner ya etrafa,kalbimin ocağında tüter dumanı
Sen yorulma en dik yokuşu çıktım ben alnımın akıyla
Özlemimin kucağında yatırarak hayalini
Aynalar bile seni kıskanıyor burada
Hepsinde resimlerin yapışık
Güneşin kızılı uzakta
Sabahın dört bilmem beşi
Elimde sigara leşi
Son kıvılcımı düştü ayak parmağıma
Acı acı sızlar
Kalbimden az
Gözyaşım düştüğü yerde kalır
Sigaram tek dal kalır gecenin üçünde
Sabahları uykum yatakta kalır
Çıkınca evden anahtar içeride
Masada çay donakalır
Onca kahvaltılığın içinde
Bir resim gördüm
Bir sahil boyundan
İsimsiz.
Başka bir mutluluğun barındığı
Saklanan ama anladığım
Gayri resmi bir ilan-ı aşktı sanki.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!