Hemen anlarım yaklaştığını senin
Sırtım dönük olur genelde
Duyduğum an sesini
Görmeden bilirim kurulduğunu masaya
Hemen bir hâl takınırım
Muhteşem geri zekâlı
Yazın ortasında
Çay içtiğin balkonunda
Parmaklarını uzattığın şekerliğin içinden eline tırmanan karınca kadar şansım yok.
Gözlerinin kenarlarına her gün bir tekne yanaştırıyorum
Hepsinin birer reisi var
Tertemiz hepsi taze boyalı
Senin ismin yazılı bordalarında
Yalnız seri sayılar ekli sonlarında
Yükleri umut
Karşılaşırız belki’ ümidi ile koca İstanbul’da;senin nerelerde gezindiğini bilmeden,hiç gitmediğim mekanlara oturuyorum.
Bildiğim yerlerde yoksun çünkü
İçimden bir sütlü kahve,birde şarkı söylüyorum sana.
İki saniyede yanımda bitiyorsun bazen
Hazırlıksızlığın telaşında saniyeleri sayabiliyorum ancak
Geldiğini farkediyorum da kafamı çevirmiyorum korkuma
Mum bitene kadar şiir yazarım
Bitince yatarım
Gözümü yumana kadar göremem seni
Görür görmez kollarında uyurum
Üstümü örtersin içinde uykumun
Her gördüğümde seni başka biriyim
Vücut kimyam değişiyor
Göz bebeklerim büyüyor
Kas katı kesiliyorum
Etrafındaki herşey grileşiyor
Kalbim zaten bir bateri
İlkokulda parmak kaldırıp cevabı heyecandan unutan çocuk masumluğu bürüyor heryanımı
yakınımdan her geçişinde.
Dışım gençleşiyor sanki
İçimin beli bile bükük.
İstanbul’da bir sis bir pus
Hiçbir şey göremediğim
Soğukta hafiften
Aylardan da Ekim
Sol dirseğimin altında peteğim
Sol göğsümün altında silüetin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!