Keşke, fırsat versen,
Yaşatabilsem nağmelerle dolu
Bu çatlak yüreğimin sevdasını..
Keşke, maskarası olsam
Seyyar cellatların sardığı yüreğinin....
Keşke, sabah şafak atmadan
Kimi gidenler nam saldılar.
Kimileri vebal aldılar.
Bazılar riya sattılar.
Son demleri oldu yazılı taşlar...
Ömür, kelebek misali kısacık
Kozamdan çıktım
Can damarı çiçeğime kanatlandım
Umudumun perdesi aralandı
Karanlıktaki gelinciğime uçtum
Yaprakları sarsın diye…
Can havliyle yanan yüreğimizi kim söndürür?
Sabahın kızıllığında ezanlar eşliğinde,
Kim yıkar kirletilmiş suratları.
Kim susturabilir zalime karşı bizi?
Ve…
Ateş onlara kurtuluş olacak o gün
İlk göz ağrım dediğini,
Yay gibi kızılcık sopanı,
Sarhoşken çenemdeki yumruğunu,
Nasıl unuturum…Baba….
Anlatırken bize özünü,
Susadım ki, ne susamak
bırak dudağımı, damağımı,
damarlarım yüreğim kurudu.
şırıltısına bile hasretim,
hele bir görsem ya uzaktan,
içmesem de yeter
K ollarım budandı sensiz,
A yrılık ensemde ateş,
A rtık nefesim kurudu
N eyleyim huzuru sensiz...
Oğul...
Yalnızlığımı,
Kalemimle paylaştığımda,
Seni düşünmek yüreğimi kanatıyor.
Gecenin yorgun yüzü,
Çökmüş üstüme,
Gökyüzünde dolunay,
Bu şehrin doğumu bilinmez,
İzleri silinmez çıplak ruhumuzdan.
Gün doğumu kanlı,
Gün batımı ağlamaklı,
Bu şehirde yaşamak zamanlı,
Ölmek ise anlamlı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!