Emine Genç Şiirleri - Şair Emine Genç

Yeleleri kırlaşmış yılkı
Toyluğu neylersin?
Belli ki özlersin bozkırı (!)

//..Özgürdük! Deli taylar gibi..//

"Yeni sene coşkusu" Yahu geride bıraktığınız sene size ne kazandırdı ki? Anı yaşayabiliyor musun? hayallerini gerçekleştirebiyor musun? Her şeyden önemlisi de bu dünya için değil, ahiretin için azık hazırlıyor musun? Kimin 2015 sabahı uyanmaya garantisi var? Müslüman bu kadar gereksiz ve luzumsuz şeyler ile vakit kaybetmemeli, an'ın değerini bilin. Aldığımız nefesi bile vermeye garantimiz yok iken, yalancı baharlara kapılmayın. Zaman ilerliyor, her geçen gün ömrümüzden biraz daha, bir şeyler eksilip gidiyor. Yeni yılın bir şey getireceği de yok, kendimizi kandırmayalım. Sadece Tarih değişiyor ve ömür sayfasından bir yaprak daha kopuyor. Farkında mısınız bilmiyorum ama, kimileri büyümeye çalışıyor kimileri ölmeye.. Rengarenk ışıkların, süslü hediye paketlerinin dışında, pek de eğlenceli olmayan bir yaşam sürenler var. Ne zaman uykusuzluk çeksem, seccademe uzatıyorum başımı, ne zaman ümitsizliğe kapılsam, her tesbih tanesinde yineliyorum ümidimi ve ne zaman vaz geçmeye yeltendiysem, Rabbime dönüyorum yüzümü. Dualar dökülüyor avuç içlerimden, işte huzur bu diyorum belki de son nefesimi verirken. Hayat bu işte!
Gerçekçi olmak lazım, uyanık olmak lazım, diri olmak lazım.
Laylaylom nereye kadar?

dil-ruba 31 Aralık 2014

Dokun yüreğime
Dokun ki
Yüreğim, ses verebilsin yüreğine.
Hissettir bana
Daha önce hiç hissetmediklerimi
Hissettir ki

Allahım yar diye mi
yarattın tüm zalimleri

oy!
kendime kalan yanım
yine hasrettir bacalarımda tüten

Adın aklıma düşende titrer bedenim
Kanlı yaşlar dökende..
Kefen biçmeye varmaz elim..
Oy! şehidim, şehidim.
Yüreği kocaman
Bileği cesur

(Aşk bir sokak değil ki adres sorularak, aranarak bulunsun..Aşk yaşanarak öğrenilir ve her aşk kendini doğurur, büyütür, öldürür..)



Bir çıkmaz sokağın
Dik yokuşundayım

Bu gün günlerden Perşembe ve Mayıs 28.
Ve birisi bana bir gün bunları yazacağımı söyleseydi güler geçerdim yalnızca. Ama ey hat insanoğlu öyle bir yaratık ki bünyesinde her şeye yer var.
Bir söyleşiye başlamıştım ve devamını getirecektim çünkü orada bitmemişti, devamı vardı. Bu günkü hislerimi baz alırsam meğer her şey aslında orada bitmiş, ben biraz geç anlamışım..Sana geliyordum hatırlarsan yanında refakatçi olarak kalacaktım öyle anlaşmıştık. Aslında daha önce geldiğimde yanında kalmam için can atmıştık ikimizde ama ailen senin sağlığın için uygun görmediler ya da en azından bana öyle dediler. Her neyse o gün gelirken kardeşimi de uykudan uyandırdım ve yanıma aldım onu görmekten çok mutlu olacağına emindim canım. Hastaneye vardığımızda asansörden inerken Teyzen ve kardeşin de asansörün önündeydi biraz ayaküstü sohbet ettik.
Teyzen seni fazla yormamamız için beni uyardı peki dedim..ve odana doğru yaklaşırken gene çok heyecanlıydım çünkü seni daha iyi görmeyi umuyordum. İçeri girdiğimizde merhabalaştık sen oturuyordun ve oksijene bağlıydın. Daha sonra uyuklamaya başladın. Kardeşin teyzeni geçirip yanımıza geldi. Baban başında bekliyordu garibim ne kadar yorgun görünüyordu. Birden kendimi onun yerine koydum ve ne kadar acı çektiğini hissettim çünkü o bir babaydı ve yıllar sonra bulduğu oğlunu neredeyse kaybediyordu, perişan olmuştu.
Biraz sohbet ettik ve daha sonra kardeşin bilet almak için oradan ayrıldı artık dönmesi gerekiyordu.
Seni Yedikule göğüs hastanesine sevk edeceklerdi. Ve orada refakatçi kalmasına gerek yoktu baban öyle dedi. Sadece bir gece yanında kalabilmem için babandan izin istedim.

Sayfalar açılır..
Sayfalar kapanır insan hayatında
İşte bir sayfa daha kapandı
Hayat denilen bu kitapta.

Son baharını yaşıyor sanki ömrüm

Yine bir gece vakti, çağırıyor şiir beni

Dışarıda rüzgar, havada perdelenmiş bulut
Kaldırımlar ıslak, düşen yapraklarda umut
Dudağım titrek, elimde dünden kalma ağıt
Ağlıyor yer gök, yıkılıyor ortalık.

O çaldı ben dinledim
O söyledi ben ağladım
Anladım ki
Başlarken de biterken de ağlatırmış aşk

Tazeydi bahar;