Emine Ersin Şiirleri - Şair Emine Ersin

Aldığın nefes için
Duadayım Allah'a
Yediğin lokmalara
Ayakta kalmana
Yorgun, bezgin ruhuna
Duadayım Allah'a.

Kuş sesleri hükmederken beynime
El ayak çekilir bu bahçeden,
Karınca misâli yaşama yorgun düşmüşken
Esen bir rüzgârdın sen tenimden.
Hayat bir nefes içeri bir nefes dışarı
Çalışırken kalp tik takları

Boşuna çekiyorum ya kürekleri;
Hep olduğum yere! ..
Hep olduğum yere! ...
Zararın içinde
Acımadan kendime
Bile bile! ...

Canıma can olur musun
Gözüme naz olur musun
Gel benim ey bahtı karam
Sen bana eş olur musun

Saçımdaki şu aklarda

Bana bana esmeli rüzgâr
Katarken önüne
Kum tanelerini
Huzuru getirmeli bana
Musa'nın çöllerinden...

Aynalar, bakmayın yüzüme dik dik;
İşte yakalandık, kelepçelendik!
Çıktınız umulmaz anda karşıma,
Başımın tokmağı indi başıma.
Suratımda her suç bir ayrı imza,
Benmişim kendime en büyük ceza!

En az saydam olan gölgemizdir ruhlarımız.

Kadının bulmacasıdır erkek; tuhaf, mutsuz,
Ve kadın erkeğin sfenksi. Belirsiz yasa!
Kimse bilmez uçurumumu benim dışımda.
Ben bile dibini gördüm mü acaba? Kuyu

Gören var mı rüzgârı?
Ne sen, ne ben;
Ama yapraklar titrerken
Esen, rüzgâr değil mi? ..

Kim görmüştür rüzgârı?

Mekan dar
Düşünceler geniş
Sınır tanımıyor yürek
Yetmese de zaman.
Söküp atmak gerek sevgiye,
Tüm kirliliği;

Öldük, ölümden bir şeyler umarak.
Bir büyük boşlukta bozuldu büyü.
Nasıl hatırlamazsın o türküyü,
Gök parçası, dal demeti, kuş tüyü,
Alıştığımız bir şeydi yaşamak.