Emine Ersin Şiirleri - Şair Emine Ersin

Mis gibi toprak kokuyor
Duyuyor musun can?
Kim bilir hangi sevgili kuluna Yaradan'ın
Süslüyor kendini; görüyor musun can?

Ne zaman yağmur yağsa

İlk sarhoşluğum
'Adagio'dan mıydı senden mi
Yoksa kadehteki
İlk dansı düşüncelerimin
Kahkalar arasındaki hıçkırıklarım
Bebekten miydi hüznümden mi

Yarın
Gine sabah olacak.
En sevdiğim şey
Kahvaltı.
Bir bardak çay,
Yanında bir iki lokma derken

Her gecenin o ıssız saatinde
Bırakıyorum kendimi
Melek gibi...
Gülümsüyorum, bekliyorum
Yakın olsa idi İsfahan
Orada bulurdum seni! ..

Adından mıydı bilmem
Ağabeyin Salih'e hiç benzemezdin.
Yaramaz az kalırdı yanında
Bilmem sen çocukluğun hangi haliydin?
Sokağımızdan geçemezdi hiç bir kadın
Ne zaman geçmeye kalksa Perihan ile Selime abla

Benim olan saatler var
İstanbul'un kurtulduğu günde
Benim olmayan şeyler var yüreğimde
Zindanlar üstüme üstüme
Prangalar vurulmuş beynime
Koskoca İstanbul kurtuluşa ermiş te

Yüreğim mabedin olmuş
İçimde eriyen mumların tiz sesi.
Bir rüzgâr sanki söndürür alevi
Bir şarkı ile hatırlar her şeyi
O mumların cılız ateşi.
Sonra erir yüreğim mumlara eş.

Henüz çok küçüktüm
Çocuk denecek yaşta.
Bırakıp gittin beni
Sarılmaz acılarda.
Kimsenin veremeyeceği
Sıcaklıktın sen bana.

Gün güne dönünce
Vakit tükendi
Sandı adam.
Dönen gün, güne erince
Güldü adam.
Umutlar çiğ olmuş yapraklarda

Gine saklandı duygularım anlara..
Anlar yakaladı;
- Niye yürek ağlamada?
Kabul etmiş yürek, beden
Ruh bunun isyanında.
Çıkın desem de