Emine Deniz Şiirleri - Şair Emine Deniz

İşte tüm bunlar sürüp giderken

Sen böyle sessiz,denizsiz...kendi korkularında.Kendi doğrularınla çelişirken bastırdı aşk.Tuttu saçlarımdan buz gibi suyun altına soktu yüreğimi..Aklım başıma gelsin diye mi yoksa aklımı başımdan almak için mi bilmiyorum ama …Nefessizim şimdi.Soğuk bir geceye açtım pencereyi,dondum iliklerime kadar.Ezdiğim çınar yapraklarının sesi kadar bile çıkmadı sesim.Cılız bir inilti karıştı geceye.Bağıramadım,haykıramadım sadece düşerken ayazda donan iki damla yaş aktı gözlerimden.Sen gittin sevgili…Attım seni geceye.Şimdi ısınır içim üzülme.Bak kapadım pencereyi.Bak öldürdüm içimde kalan hükmünü de.Sesini unuttum,tenini…hatta gözlerinin rengini.

İşte tüm bunlar olurken, sokaklarda köpekler didişirken ve yer kaynarken buldu beni aşk.Sardunyalar inatla açıyor hala,çiğdemler boynunu bükeli çok olmadı,güneş direnmekte.Güller gururlu ve asil bekliyor dalında şarkılar söyleyecek vefasız bülbülü.Bir ben kabullenemiyorum gidişini.Yenilgi değil…biliyorum bu yenilgi değil ,bu bir çeşit değişim.Mevsimsiz solması bir çiçeğin belki,ya da yalnızlığın soğuk duvarlara vurması gibi.
Gördün mü sevdiğim.İşte yine bahar.Üstelik sonbahar.Senin sevdiğin gibi.Sarılacak bir kucak arayışında üşüyen bedenler.Sıcak,sakin,huzurlu…Bir ben unutamadım seni,bir ben kabullenemedim gidişini.

İhanetin penceresinden
Damlayan kandı
...Kum yandı.
Sessiz sedasız aldandı
Haziran
Kurudu

Taze simit ve kırlangıç kanadı
Uzun mavi bir tünel,çıkışı kayıp
Gövdesinde yaşar mı ağacın taşlar
Susar mı bir zaman kanın ağıdı?

__Çirkin adam sevmeleridir özlediğim

Ürkektir bakışları,sarı çiğdemler kadar
Küflenmiş dudakların
...Süslendiği aynalar
Kuşkularla beslenen
Derin dağlara inat
Ses vermez

......Kanayan yerlerimi sevmeyi öğrendim zamanla.Kimseye göstermeden yaralarımı sarmayı...Yetişemediğim de oldu...Bazen çok yüzeysel küçük darbeler indi göğsüme,bazıları ucu zehirli bir hançerden çıkmış gibiydi.Ama bu trajedi benimdi, herşeyiyle sahiplenilmeyi hakeden bir yoksullaşma trajedisi.Maddesel yoksulluklardan ziyade ruhun gecikmesi, büyük ikramiyeden çıkması beklenen.

İstediklerine sahip olamıyorsan sahip olabileceklerini istemeyi öğrenirsin zamanla, derdi zavallı annem.Kendi şiirinde başrolü oynadığına inanan kadın.Oysa hep yardımcıydı şiiri yazılanların kaderine.Ben mi anneme benziyorum yoksa annem mi annesine bilmiyorum...Ne önemi var ki zaten.Yaşanan bunca acı nasılsa birilerine miras kalmıycak mı.Kendi hayatlarının trajedisini yazacak birilerine...

Ben yükümün en ağır bölümünü sakladım anılarıma ve hiç mektup yazmadım geleceğe.Tanınmamak için diğer hayatımda.Günahlarımın bedeli neyse hazırım ödemeye.

gemiler kalktığı yere..'
'..gemiler kalktıkları yerlere'

'değmiyor ki karganın gagası bülbüle
ve yine aşk değil mi
aşkın panzehiri zavallı güle? '

Ucunda sallandığım idam sehpası gibisin.Gözlerim yağmur kalmamış bir duanın öfkesinde.Bulutlara küsmek gelmiyor içimden.Git düşlerimden,hadi ne duruyorsun hala.Madem yoksun artık.Madem vazgeçtin kendi hayatından.Ne diye benim hayatımın kıyılarında geziniyorsun.Dalgalar yüzdürmüyor gemileri.Kıyıya vuran denizyıldızlarını kurtaracak kahramanlar da yok artık.Bir gecelik uyku tadında bitivermiş sevda adına yaşanan öykü.Boynu bükük bir çekirgeyim şimdi,Zıplamayı unutan...Hem daha ağustosa çok var.Karıncalar kış uykusundan uyanmadı daha.Buğdaylar bit kadar.Yılan olmaktan vazgeç.Dolaşma ayaklarımın dibinde.Öykünme gelinciklere.Sen bahar değilsin.Ben yaz olsam da.Sen kuyu değilsin,ben aşk olsam da.
Bak ellerim kuytularında şehvetin.Dokunuyorum titriyorsun.Gözlerin alt katlarında dolanıyor salaş bir sevdanın.Biliyorum sen yüksekten korkarsın.Hep merdiven altlarında saklandın.Ve hep uzak yaşadın yaşamın büyüsünden.
Bugün deniz yine kudurmuş bir hayvan gibi.Hani ‘’seni almaya geldim’’ dediğin o gün...Elimi tutup körpe bir sevdanın eşliğinde, seni almaya geldim,artık sensizliğe dayanamıyorum,sensiz yaşayamıyorum dediğin o gün.Eylüldü ve yapraklar çılgın bir sonbaharın altında çığlıklar atarak uzaklaşıyordu sevdiklerinden.Ağaçlar kış uykusunda unutmaya hazırdı gidenleri.Annem, sonbaharda aşık olma derdi hep...Sonbahar ayrılık mevsimidir.Yüreğin bir ömür yanar.Ama aşk bu,ne zaman gelir kestiremezsin.Ne gelişi ne de gidişi hazırlıksızdır.Sorgusuz sualsiz....Karanlıkları yırtarak,kulakları sağır eden bir çığlık gibi,asırlarca susup da bir gün ansızın patlayan bir dağ gibi...Gelir yakar ve gider.Tam alışmışken üstelik...
Benim için yaşamalıydın yar.Bırakıp gitmemeliydin beni ağustos böceklerine.Siyah gözlerinden akmalıydım her gece sessizce.İnmeliydim yüreğinin benimle dolu düşlerine. Biliyorum tek beni sevdin...Ben seni terketmedim,terkettiğim kendimdi.Bu 15 yıl gecikmiş bir itiraf belki de.Ama korktuğum intiharlara meyilli bir aşktan ziyade,ölümündü ellerimde.
Saçlarını nereye bıraktın.Okşamaya doyamadığım siyah saçlarını...Kirpiklerin,kaşların hangi ilaç kokularında kaybolup gitti.Bu rezil hastahanenin hangi katil odası aldı son nefesini.Canın yandı mı? Ellerini tutamamış olmanın hüznünü satamıyorum geçmişime.Hesabını veremiyorum yarım kalmış bir şarkının kimseye.Gözlerimdeki yarım gülüşlerin sırrını soruyor herkes.Ve ben yaşadığım en büyük depremin izlerini silemiyorum bir türlü.Hep kopuk cümlelerim birbirinden.Yarım bırakmak,yarım kalmanın bir hediyesi olsa gerek, sığıntı bir hayata.Kendi yazdığım senaryoda figüranlık bile yapamamak bu olsa gerek.
bir rakı masasına pike yaparak geldi ölüm, hiç tanımadan hayatı aldı gitti ruhumu... Hep sarhoş hatırlamak için sanırım hayatımı,,! ! !

__Kanımı akıtmak için geldin kapıma...Biliyorum....Hep kıskandığım aşklara inat,son bir gayretle sarıldım sana.Kelimelerini düşürdün omuzlarıma.O kadar ağırdı ki satır araların kelimelerini taşıyamazken seni nasıl taşırdım söylesene...Bana gitmek düştü sevgili.Şiirlerim kadar cesur değilmişim affet beni..
...
Sustuğumuz yerde başlar ayrılık
Gönül çukurundan dört yol ağzına
Bakmaz parmaklardan kan aktığına
Kokar yalvarışlar ayak altında

Ellerim
Buzdan kristallere benzer
Akşam vakti
Bir dünya çıkar içinden
Yıldızlara ulaşır
Sürgünden gelen

Üzümün dibini vurdu gözlerim
Gelmedin
Bıraktım yasemin kokulu mevsimlerimi
Tenime sürdüm fesleğenleri
Birkaç masal dinledim çocukluğumdan
Yıldız geceyi buldu