Emine Deniz Şiirleri - Şair Emine Deniz

Sayenizde öğrendik cehennemi
Yandıkça yeşillendi bahçelerimiz
Siz suyumuza zehir kattınız
Zehirle yaşamayı öğrendik
Biz....

Hani ben sokaklarında yürürdüm bu ıssız vadinin, sen suskunluğunda gizlenirdin dudaklarımın. Bütün gitmelere inat, çekerdin kürekleri tersine.Yaklaştıkça ıraklaşırdın kendine.Yaklaştıkça uzardı yollar… Bütün sevdalar bize çıkardı. Bir türküydü savrulan baktığımız pencerelerden savrulan ayaz sabahlarda… Sen bir içimlik kahve paylaşımıydın belki uzaklarda bir sahil kasabasında. Ben yolların sana getirmediği dağların kızı. Bütün gitmeler sana çıkardı… Sen, her sabah uyandığımda kurduğum tek düş, rüyalarıma gelmeye korkan sevgili, elimi tutmayan soğuk sonbahar… Mevsimsiz gidişinin, yalancı ayrılıkları bir gün gelir çöker üstüne bu sevdanın… Ve sen yolların tersine aktığı zamana vurursun kendini. Vurursun kendini kurumuş nehirlere. Ki bilirsin nehirler kurursa ulaşmaz denize…

Yine dumanların arasından başını kaldırmaya cesaret edemeyen bir dağ ve onun doğurduğu nehir misali korkarak bakacağız birbirimize… Ellerinle gönderdiğin kirli denizler acıtacak canımı.. Tenime tuz kokuları sinecek, bedenime yabancı dokunuşların sancısı çökecek bir yaz gecesi. Ve belki bir kız çocuğu doğuracak bedenim. Annesi nehir olmayan…

Sevdiğim, nehirler ne zaman denize döner ve ne zaman doğar kız çocukları? Aşk ölünce mi? Bu asırlardır yazılan bir mektuptur aşka, bizden önce başlayan, arafta kalması muhtemel.Tut ki sahipsiz, tut ki umutsuz, tut ki bütün maşuklar kadar vefasız… Ne çıkar ki, sonuçta ölmüyor mu bütün aşıklar? Ve sonuçta denize dökülmüyor mu bütün nehirler?
-

Su,
Senin ayaklarından mı akardı o zamanlar da
Nilüferler senden mi alırdı kokusunu
,ya burnumun direğini sızlatan çam kokusu,yanık
İsli bir lambadan sızan gaz..
Ya; eylül yağmurlarına gebe

Ben denizden taş toplardım
Annem umut toplardı

Denizi hep severdim ben
zeytinci kadının kızıyken de
hasret yüreğimde sızıyken de

_________________Ağlamak ucuz bir şarkı tadına dönünce _________________Dudaklarımda
_________________Akan
________ ________Karanlık bir intikam hırsıdır damarlarımda.

Saçlarıma bağladığın masallarını çöz anne
Özgür kalmalı masallar

Aldığım yalnızlıktır koynuma, üşüdüğüm sokaklar boyu…Adımlarım suskun,haykırışlarım sakat.Ertesi güne hazırlanan bulutlar gibiyim gecenin aya aşık izbe caddelerinde.Bir sen gelmedin ey sevgili…Ordasın,karşımda iki adam boyu uzağımda.Sokağı eşsem toprak,kapıyı kırsam duvar.Pencereler açılır anbean önümde perdeler sana çıkar.Aynada gördüğüm yüz,duyduğum en güzel söz…Aydınlığım! ! ! Güneşin parlayan yüzünde gördüğüm mavi karanlığım.

Şimdi nerdesin? Ne düşünüyorsun? Hoyrat saatlerde hangi yosmayı öpüyorsun? Bir kaldırım taşı gibi bedenim.Tutsam atsam kendimi,kirli denizlere.Denizyıldızları yapışsa bedenime.Yenilense yüreğim.Unutsam seni.Yoruldum sevgili…Parantez içi yaşanan aşkımız,günlük telaşlarda tükenen hayatlarımız.Acıktım,susadım,üşüdüm…

Dağınık bakışlarda yaşanan geç kalmışlık gibi çizgilerim.Öfkem,merhametim kendime.Yalnızlığımdaki gölgeme.Sevgili,göğsüne kapanıp ağlamayı özledim.kaçışlarımda beni sımsıkı yakalayıp göğsüne bastırmanı özledim.Ölü odalarda yaşıyorum yokluğunda.Ses yok…Ve ölüler gömüyorum intihar saatlerinde.Kitap sayfalarına serpiştirilmiş aşk kırıntıları besliyorum kimsesiz dünyamda.Ben oluyorum esas kız.Oyalanıyorum.Azıcık cilveli,biraz,deli, çokça serseri…

Ağzı gül kokuyor kadınların bu şehirde
Yosmalar geçiyor ayakları kaldırım iniltisi
yürekleri med cezir
şarabın hüznüme sövdüğü akşamlarda buluyorum seni
buluyorum kendimi seni severken bunca zaman sonra yine
hadi git

___________Titreme
___________Aşk bu
___________Eteklerine dokunan eller de bilir ne demek har
___________Hele
___________Tanrıların evinde çığlık çığlığaysa bahar

I.

Sessizdi kavaklar
Ki bir ressamın elinden çıkmış değildi
Gecenin gözleri kör,
Ağaçların yeşili sağır,

Anne ben
Rüzgarı avuçlayıp bırakıyorum
Dizlerinin dibine
Rahminden payıma düşen
Aşkın yerine
Anne ben gidiyorum