Güneş kalplere doğmak için çabalıyor,
Bu karlı,rüzgarlı ve soğuk havada
Memleketin gelinlik gibi serilmiş doğaya
Sen gibi,beni bekliyor on yedinci haftada
Yılın ilk karı düştü memleketine
Bir dilek ağacı sanki hayatım
Her hafta şiirler bağlıyorum dallarına
Su veriyorum sessizce damarlarına
Duymasınlar,okumasınlar şiirleri diye
Korkum,okunmasından değil
Okunup,düşünmeden geçilmesinden
Fotoğrafını görsem bir yerde
Sigaraya alışan bir insan gibi
Tiryakin olmuşum meleğim
Bırakamıyorum,unutamıyorum seni.
Gözlerin gözlerime bakınca
Doğuracak bir kadın gibi terler
Kalbim ne kadar çok acıyor
İlkbahar yağmurunun altında
Gökyüzünden düşen damlalar
Niye senin kokunu getiriyor.
Gökyüzü o kadar büyük ki
Sana olan aşkımı anlamama
Ben seni sevdiğimi anlatırım hep
yıpranmış kağıtlara,
solmuş papatyalara,
avucumu açıp mevlaya
anlatırım seni.
Bir sana söyleyemem yüzüne bakıp
Ayçiçeğine benzeyen güzel gözlerinin
Sebebi nedir bilemem
Memleketinin suyu mu,sıcak tarhanası mı Yoksa iki tas pekmezi mi
Senin bu tatlılığın sebebi?
Nisan ayında dağlarının eteklerine
Yollarda gözlerim hep seni arar
Hasret acısı ciğerime yakar
Daha kaç mevsim değişecek
Sen memleketine dönene kadar?
Kaydıraktan kayan çocuğun sevinci
Yalnız olmayanlar ülkesinde yalnızım
Yaşamak denilirse buna tabi
Zaten sadece bir fiil benim hayatım
Çok zor o fiili çekimlemek
Ne zaman karşıma çıksa
Hayatım aniden alabora
An gelir
sevdaya engel olan
dağlar,yollar dünyanın
en ıssız yerindeki
kum tanesinin altına gömülür.
Yeni aya yeni umutlarla
girdim,düşlerim canlandırdı umutlarımı,
keşke hiç uyanmasaydım rüyamdan,
hep orada kalsaydım hayatımın sonuna kadar. Biliyor musun düşlerimde daha güzelsin,
daha da temiz kalpli daha da şefkatlisin.
Ben seni bir yaz güneşinde sevdim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!