Elif Türk Şiirleri - Şair Elif Türk

Daha dün ASK´a küsüp kapılar kapadınız.
Töbe´ler haykırıp sema´ha avuclar actınız.
Vay yavrum vay!
Bugün ne cabuk dünü unuttunuz?
Kapıya yeni namert civanlar dayadınız.
Eskiden Baba´lar yapar Ana´lar dayanırdı.

kimi yazar yaşamaktan uzak
kimi yaşar yazmaktan ırak
yazıpta yaşayanadır
yaşayıpta yazanadır merak
bencileyin
yazdı onca zaman gönül eli

anlattıkları kadar sevebilseidi
keşke şairler
ve dizelere düşmeden söylenebilseidi
sevilene
yürekte gizlenenler

sehpaya ittiğinde beni
güldüm önce
korktum sonra
dost elinden gül dikeni
değerse tene diye

OTUR BE KADIN!

Arsız gecenin,
T(s) ensiz koynunda kadın!

Babafingoya asılı,

değirmenine düşsem
un etsen beni


takvan ile yoğrulsam
nan etsen beni

Seninle olmakmi sensiz kalmakmi?
Beni böyle yoran?
Seninle yasamakmi sensiz kalmakmi dogru olan?
Bazen seninle olmak bazen sensiz kalmak..
Ahh o bazenler arasindaki zamani sadece kendime ayirmak.
Offf ne seni nede beni yormak...

Mum ışıgı yansımalarında
bakışlarım
bir gurbet gecesinde daha
kirpik göze küskün niyaz eder
buruk yine gönül
yürek bacasından

laf dinlemem söz anlamam
üstüne söz yok gayrı sözümün
feri dün de kalan ölüsüyüm
bugün bu bedbaht gönlümün...

gidilecek son liman hiç kimseye fısıldanmadan
viran gemiler kalkıp gidiyor içimdeki limandan
kaval deliğinde saklı sevdalar üfleniyor ardımdan...


yanık yürekler yüreklerini doldurdukları şişeleri