Elif Türk Şiirleri - Şair Elif Türk

kim zorladı seni kadın olmaya
daha çocuksun sen oysa
aç kapıyı hadi aç kork ma
bak sensiz üşümüş çocukluğun kapı da

sokaklarima düsen yagmur tanesi vardi,
avuclarimda o gece.
Ve hayallerim gözümün önünde,
tatli bir raksa basladi.
Hatiralarim o gece,
tüm renklerinide almis yanina.

HIRS görmek istiyor gözlerim..

Ya caglamaliyim hirsla.

Yada caglatmaliyim bir yerlerden.

bilir hazan nedir
yere düşen hanımeli
bu kaçıncı düşüsü(m)
sor/ma hiç saymadım ki...

-----

Aliyim dem bedestan bilirim
turnayım hür semahtan ederim
dereyim pür ırmaktan inerim


Elif´i bildin mi sen Elif´i?

Hayalmiydi kapildigin yoksa sevdami?
Sessiz sedasiz gidisinin..
Ardina bile bakmayisinin.
Geriye hic adim atmayisinin Babam...
Adini koyamadim hic....

Daha dün AŞK´a küsüp kapılar kapadınız.
Tögbe´ler haykırıp sema´ha avuçlar actınız.
Vay yavrum vay!
Bugün ne çabuk dünü unuttunuz?
Kapıya yeni namert civanlar dayadınız.
Eskiden Baba´lar yapar Ana´lar dayanırdı.

bazen ay kadar uzak
bazen bir yürek mesafesi kadar yakındım sana
yaralı turnaydım bazen konan yamacına
korkup kaçan kediliklerimde oldu ara sıra
az mı ismini yazdım buğulu buz camlara

Tek heceli soğuk
gülüşlerin ardından
sancılar saplanıyor
seven yanıma
hırçın kızgın yanımın
hesabı vurgun vurduruyor

çıkmayacaktın karşıma be çocuk
rastlatmamalıydı hayat beni sana...
sefil aşkların söz de fedasıydın sen hayata...
kanatların olduğuna inanıyordun,uçamıyordun oysa!

ufacık yaşında kocaman bir dünya yaslanmıştı, minik omuzlarına...