Ekrem Özel Şiirleri - Şair Ekrem Özel

Dizlerindi ilk kundağım
Kucağındı ilk yatağım
Minicik bir bebekken
Sendin ilk oyuncağım
Canımsın anacığım.
Küçükken elim, ayağım

Adamım ben
Sıradan biri gibi görünen
Ama insanca nitelikleri olan
İyilik bilen, insan seven
İnsan gibi insana
Hiçbir şey esirgemeyen

Kıyıdan biraz uzakta
Kimsesiz, sahipsiz tek bir ağaç
Dosta muhtaç
Her yaprağı gövermiş
Dalları olmuş ala çiçek
Dalın ucunda mavi kuş

Ne zaman arasam aklımı
Hep sende buluyorum
Neden hep kalıyor sende
Anlamıyorum…
Hadi gelse bir kahve içimi
Sana dökse benim içimi

Yorgun, argın olurum
Bitkin düşerim yaz günleri
Boynumu bükerim
Susuz kalmış çiçekler gibi
Akşam vakitleri…

Benim annem
Sabah güneşine benzerdi.
Beni gördüğünde
Her hâlde gülümserdi.
Güller açardı gamzelerinde
Sevgi çoğalırdı yüreğinde

Bir adam sevdim ben
Daha küçükken
Beni görünce gülümseyen
Seven, okşayan adam
Babam.
Gülersek gülen, üzülürsek üzülen

Çok bahanem var aslında
Mutlu olmama neden olan
Dostlarım var mesela
Arada bir arayan
Ummadığım bir anda
Kapımı çalan

BAHAR GELMİŞ
Sabah uyandım
Baktım ki takvime
Mart’ın biri
Bahar gelmiş
Dün kıştı, bugün bahar

Bana biraz umut gerek
İçinde pembe muştular olan
Biraz sevgi gerek
Gün görmüş
Demlenmiş
Tütiye kokulu