Sanırım özlüyor insan
Bağrın yanarken üşüyen tenini
Alın teri kokan alnını
Ballı kestane saçlarını
Geceden sabaha senin olmak yeniden
Ve koklayabilmek havayı yine senin yanında
Ki unutmakta bir devrimdi
Buzları bile erimiş kaf dağında
Kederli sözcükler arıyorum
Araya ilişiyorsun
Ki sen başlı başına bir kederdin
Seni unutmak geçmişi unutmaktı
Doğduğun an bir çocuktum
Urla'da ve geceleri kayıp
Merak içindeydim seni görmeli
Basıp geldim yanına küçüktüm
Seni gördüm, adın spagetti küçüktün
Seninle beraber yaş aldım yıllar geçti
Karanlığa bir kibrit yakıştır adın
Pencerelerden içeri ışıklar girer
Rahatsız olursun
Perdeler çekilir
Teninin kokusu kaplar tüm odayı
Adım teşir ürünü olmaktan çıkar
Yerli yersiz aşlar yaşadık
Zamanı durdurmaya çalıştığımız
O anlara sahip çıkılamadı hiç
Üzülmeye gerek kalmadı
Sonu hüzünle biten binlerce hikayeden
Yalnız bir kaçını yaşadı insan
Bazen umutta yolunu kaybeder
Yollar devam eder
Çiçekler güzel kokar
Betonlar beton gibi
Suyun üstünde yürüyebilsen
Bulutlara parmakların dokunur
Renk cümbüşlüğünün içine düşmüş
Derisini kanatırcasına boyanmış tenine
Nice kahpeler eşlik eder ıslıklarına
Şehrin duvarlarına haykırır soğukluğunu
Eline ne geçse bi hiç oluyor hiç yoktan
Dervişe danışıyor tüm sorunlarını
Bi gündüz vakti yürüyorum bucaksız
Ağaçlarla varacağım yerin bi önemi yok
Defne ağacının gizemini biliyorum çünkü
Her sonsuz aşk ona bağışlanıyor
Ve çevremde binlerce kadın görüyorum
Sevdiği erkekler uğruna onlara dönüşen
Milyonlarca ışık
Milyonlarca insan
Sonsuz gökyüzü
Kanatlarına binmek bir kuşun
Ve sonsuzca sevmek
Çünkü sevilmek bir hiç olur
Bulanık görüntülere karışan
Kadersiz bi çehreyim ve sıfatsız
Ömrüm günahlarca işlenmiş
Geceye olan sözüm sözdür ama
Kırılan kaderleri
Bir kere daha kırmak için elimdeki sihir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!