Edip Cansever Şiirleri - Şair Edip Cansever

Ben misim---neymis?---su sesiymis
Oymus---cam kiriklari gibi govdemi yakan---
Yanaginda sardunya kokusuyla yazdan
Kimmis o gelen ya giden kimmis
Bir yabanci mi, yoksa bir ermis
Degilmis, bir cagri bile yokmus uzaktan.

Ben gidince hüzünler bırakırım
Bu senin yaşadığındır
Bir ev sıkılır kadınlardaki
Bir adam sıkılır kadınlardaki
Seni sevmek bu kadar mı
O benim yaşadığımdır.

Bir kara parçası sanır insan
Düştü mü başı derde
Kendini açık denizlerde.

Şimdi bir kıyı bile değil
Bir ufuk çizgisi bile değil

Bir goz atiyorum denize
Cin cin otuyor baliklar
Bu bir giyilmis ayakkabidir diyorum
Bu bir sulanmis peynirdir diyorum
Bu bir haslanmis patates elinizdeki
Bu insandaki ezgi

gul kokuyorsun bir de
amansiz, acimasiz kokuyorsun
gittikce daha keskin kokuyorsun, daha yogun
dayanilmaz birsey oluyorsun, biliyorsun
hircin hircin, pembe pembe
ofkeli ofkeli gul

O bir ilk yaz sikayetcisidir
Kat kat altindadir bir leylak esintisinin
Gunessiz kussuz bir kayin ormanini buluncaya kadar.

Yitirmis gorunusunu bu yuzden
Sevgi kadar bolunmus

Soyle boyle bir gunun kurcalanmasindan
Bir tirnak izidir nehir -yuzumde akan-
Bulutlar bulutlar bulutlar -dudak izleri, beyaz-
Otede bir kopru (ustunden gececegim birazdan.

Ocaktaki caydanliktan bakiyor bana

Girdi
Sırtında eski bir ceket vardı
Bir yerlerden sızmıştı sanki, gün ışığı gibiydi
Sarışındı
Önce bir süre kapının önünde durdu durdu
Gölgelendi, inceldi, beni gördü

Bahceme gelip bahcemi buyutuyor
Uzaniyor golgesine agaclarimin
Goruyorum onu geceyle gunduzun otesinde
Kuskum yok Pan degil bu.

Bateri caliyor havuzun dibindeki kadin

İşte
Isınmış parke yolun kokusu
Demek ki ben mutsuzum
Tuhaf bir su içmişim de sanki içim görünüyor
Gözlerim buzdan
İçimde yaz kırıkları.