Edip Cansever Şiirleri - Şair Edip Cansever

Aski duydum mu bir basima kaliyorum
Kasiklarimi ovuyorum bir guzel
En kucukleri var ya ayak parmaklarimin
Ilk pesin onlari goruyorum.

Bir celik mavisi damar tam da cenemin ustunde

O 'bir gun'
Yuvalanmis sanki icinizde
Bugulu cam tipki
Hicbir sey gorunmuyor
Besbelli disinizdan bakiyor size.

I

Kurbağalara bakmaktan geliyorum, dedi Yakup
Bunu kendine üç kere söyledi
Onlar ki kalabalıktılar, kurbağalar
O kadar çoktular ki, doğrusu ben şaşırdım

Çocuklar ekmek yiyorlar gibidir sesin
Ön dişleriyle belli belirsiz
Bir martı kalıyor gibidir hiç olmayandan
Çünkü biz ikimiz de çirkin değiliz
Evet mi hayır mı pek anlamadan.
Ne biçim bir sestir şu bizim dalgınlığımız

Bin dokuzyüz on iki miydi, bin dokuz yüz elli iki miydi
Güneşli bir öğle miydi, çiçekler gölgesiz miydi
Ellerim kirli miydi
Neydi
Çiçeklere su mu serpiyordum, bir karanfil çok mu uzaklardan gelmişti
Bilmem ki

Doğanın bana verdiği bu ödülden
Çıldırıp yitmemek için
İki insan gibi kaldım
Birbiriyle konuşan iki insan.

Bakmalar goruyorum butun gun turlu bakmalar
Pencere bakmasi, sabahlar bakmasi, yesil otlar bakmasi
Hepsi de beni buluyorlar, hepsi de bir yagmur uysalliginda
Gordum suyunki yumusak, gordum agacinki katı
Gordum ama sey, gordum ama nasil, gordum ama bu kadar goz
Ayni bir gozler denizi, ayni bir o kadar canli.

Her şey biraz öyledir: açtık ve solduk
Yapraklarımızın yontulmamış topaz renginde
Çocukla gülün, gülle geçmişin
Karışık tenimizde sesi
Koyu kırmızı sesi
Her şey biraz öyledir: açtık ve solduk.

Denizin alçalışıyla otel bir düştü
Binlerce kalıntı şehir değerinde
Sularla kaçışan ölümler türküsü
Sırdaş olan denizlerin diline
Taşlaşmış hayat ürpertileri ardından
Şekilsiz, oynak ve iniltili

Sevda bir ateş buldu sende, eğilip öptü seni
Artık kimse denizi bilmiyor.

Dirseklerini masaya koyusundan belli
Gelip gecen bir günü bitirmek istemediğini
Sevda bir umut buldu sende.