Duysal Danğal Şiirleri - Şair Duysal Danğal

Ben ona taptım, o çekti gitti demişsin;
sana öğretmediler mi, abdestsiz ibadet edilmez...

Mazisi gözyaşı olanın geleceğinden kahkaha beklemesin kimse...

Senin "aşk" dediğin bu şehir,
gözlerine düşürür önce,
sözlerinde kilitler,yüreğinde ağırlar seni,
yüksek dozun enjektesi ruhuna tecavüz eder,
kirletir düşlerini..
Senin "huzur" dediğin bu şehir,

Seninle mi sensiz mi..? = Mavi kablo mu kırmızı kablo mu..?

Oysa daha başındaydık yolun,bir aşk boyu yol katetmiştik henüz...

Önüne gelenle aşk deneyen doyumsuz yaratık! ...
Bırak bu Nasreddin Hoca'nın "ya tutarsa" stratejisini... Sütü bozuk olanın mayası tutmaz..

Arada boşluk bırakmadan temel atmaktır sağlam surlar inşaa etmenin yolu; meltem okşasa da karayel affetmez bırakılan boşluğu..

Kafamızda aslını yaratıp,suretiyle yetindiğimiz insanlar.. Başrol gibi davrandık onlara ama aslında sadece figüranlar.Bi anlasalar...

Öyle güzel seviyordun ki; terketmeye kıyamadım...

Nefes…
En elzem gerçek hayata dair,
hani ekmek gibi su gibi,
hani yokluğunda yaşamın sonu..
Bu tanıma uygundu senin nefesin,
Yaşamak için aldıııın,verdin