Duysal Danğal Şiirleri - Şair Duysal Danğal

Tipine bakıyosun; -Vaay iyiymiş! ... İki çift kelam ediyosun; beyin ölümü gerçekleşmiş! ..

Rastgele sallasam zarları; aşka hep yek / zar tutup atsam; yalnızlığa düşeş.. Bilek falan değil bu; bildiğin kahpe felek..

Güzeldi,asildi,ayağı kırıldı; koşamaz diye vurdular; hayvancık öldü..
Kalpsizin tekiydi,nice aşklar öldürdü; alkışlarla yaşattılar; insanlık öldü..

Her erkekle dişinin ilişkisi aşk olmaz.. Aşksa söz konusu olan; başrolde "harbi kadın" vardır.. Bir de "adam gibi adam"...

Boşver diyorum seni soranlara, "boşver"..
Bir zamanların vazgeçilmeziydi; artık "herhangi biri.."

Herşeyden biraz var sende
kışın sertliğinden başlarsak söze,
bakışkarınla eşdeğer…
Dağların asilliğe değinirsek,
öyle bir duruş seninki…
Gökkuşağı gibi rengarenk,

Bu aşk denilen meretin kesin bir kullanma kılavuzu var ve biz her zamanki gibi, okumaya üşeniyoruz.Yoksa bunca aşk "üretim hatası" olamaz..

Fazlasında gözüm yok; KELEBEK kadar sevsen yeter, ETKİSİ beni fazlasıyla iflah eder...

Vazgeçmek unutmak olsaydı; kimsenin mazisinde yara kalmazdı..

Bu saatten sonra seversem adı aşk değil "milat" olur..; o'ndan önce ve o'ndan sonra..