Evren bazen mesaj yollar; anlayabilene huzur-mutluluk, algıları kapalı olana sadece saygılarını! sunar...
Senin his dediğin, benim kangrenim,hissizliğim
senin heyecan dediğin,benim çocukluğumda tükettiklerim
senin sürekliliğin,benim istisnalarım
senin renk dediğin,benim alacakaranlığım
senin mantık dediğin benim süzgecime takılanlar
gereksiz saydıkların,benim elzem kıldıklarım
İn cinle toplu tüfekli dalaşırken,kargalar boklarını henüz ateşe vermemiş,günün ilk ezanı sessizliği haklarken,ben yine uyumadım; sen yokken!
Günlerdir açlıkla cebelleşen birinin
kuş sütü eksik sofraya yumulduğu gibi
bitirdin kuruttun beni;
senin aşklıktan gözün dönmüş sevgili..
Bir bütün olma adınaydı her şey
yıllar yılı didindik parça parça biriktik
her parçaya bir yenisini eklediğimizde
büyüdük sandık yine yanıldık…
hayat devam ediyor cümlesi, abestle iştigalin en gerçek ve bir o kadar da en çelimsiz tesellisidir...
Tek satırlık önsözüm yeter bana uzaktan bakana..; oysa ne romanlarım var benim,yüreğime dokunana...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!