Dursun Tiftik Şiirleri - Şair Dursun Tiftik

Kırık güldesteler şehrinde geçmiyor zaman
Kavganın adı oluvermiş kimliksiz mekânlar
Sürekli ağlıyor boynu bükük mazmûnlar
Pazarlıksız düğünleri özlüyor dîvânlar

Vuslata “yanan” ulaşır vahdet için eğil
Âteş dirileri yakar ölüleri değil

Dursun Tiftik

Bugün Gül’le selâmlaştım telâşlarım çocuksu
İstediği tek şey vardı helâl kazanılmış su

Bu kış kurak geçecek yağmur ne mutlu ne şen
Eylül bulaştı suya gülsüz kalacak gülşen

Yalnızlık bir kor gibi eşme sakın külünü
Gül geceden beslenir öldürme bülbülünü

Güze döndü mevsimler soğuk henüz stajyer
Hele bir Gücük olsun tavan yapar kariyer

Nefsin emrine uyma adın olur heveskâr
Kimseyi görmez gözün ne nâmûs kalır ne âr

Bilinmez (!) zamanlarda kalbime aşk atanır
Beni mutluluk kesmez hüzün gözümden tanır

Dursun Tiftik

Sevgi ikiye bölünmüş gurbet adlı bıçakla
Yemek mi yapılır gülüm yarım yanan ocakla

Bakışlar kibirlenince azgın şûleler yakıyor yürekleri
Tevbeler öksüz kalıyor Şeytan son hızla çekiyor kürekleri