Dursun Tiftik Şiirleri - Şair Dursun Tiftik

Halka umut aşılardım zaman zaman
Beyaz pirâhen giydirdiler nâgehân
Ne bileyim umut etmeyi yasaklamış/mış Sultan…

(ATAKUM-Ağustos/2009)

gündüz melek rolünde gezer
şeytanlaşmak için geceyi bekleriz
karanlıktan faydalanır
kötülüklerimize kötülük ekleriz
bir de
utanmadan (!)

*********meltemsi jâlelerin mehtâba şükrânıyla aydınlanıyor seherler
*********işte şimdi, gözlerinin şiirini yüzlerce kez yazmaya değer



Tehlikemin zaferi ilhâmlarımsın zâhir

Konu insân olmanın önemi
Ne de olsa tam da ” insânlık” dönemi (!)
Yarışmaya başlıyor kelimelerin prensleri / prensesleri
İmgeler uçuşuyor havada
Öv/ün/me noktasında zengin
Vakar noktasında dilenci

Hayânın bülbülü çok ama gülünü soldurmuşuz
Tohumların yüreğine kibrimizi doldurmuşuz

(Atakum-Şubat/2010)

***************Şehidime /şâhidime ithâfen...

Beyaz bir güvercindi zaman
Kırmızıyla büyüsü bozuldu mekânın
Gazetelere taşındı Cennetlerle anılan adın

BEYİT –AYDEDE

Eskiden “Aydedeler “ vardı güneş bakışlı
Şimdi tüm küresel nazarlar şirret nakışlı (!)

Dursun Tiftik

geceydi
karartma mevsimindeydi iz’ânlar
mahpusluğunu daha çok hissediyordu vicdânlar
bir hüzün kıskacında giyotin bekliyordu mekânlar

geceydi

Bir güvercin uçurmamışsan barışa gebe
Cehennemi boylayıverir yaptığın sobe

Kan rengi ümitler var dört duvar arasında
Kalp grafiğinde gözler
Sağ kolda inip kalkan,siyah, hava yastığı
Sol kolda rayiha katkılı sıvıların “âhenkle dansı”
Tok bir ses duyuluyor: Kapatın kapıları!