Dursun Elmas Şiirleri - Şair Dursun Elmas

Bunun adı doğal afet
Hemi de büyük felaket
Her musibet birer ayet
Deprem insanı öldürmez
İlimsiz iman öldürür

REŞADİYE SÖZCESİ
Bu ne bir destan, ne de methiye,
Ne bir güzelleme, ne de reddiye,
Yöremize ait sözce bir sözlük,
Hediyem olsun tüm Reşadiye’ye!
**

Güneşin yerine doğmuşsun bugün,
Ufuklar kızarır yar ışığından
Güzellik karşında secdeye varır
Tanrı da memnundur yaraşığından

Bizi aldattılar ana karnında,
Uyduk meleğine koca dünyanın
Ağladıkça kundaklara sardılar
Düştük keleğine koca dünyanın

“Ana” dedik açılanda dilimiz,

DÜŞERSİN
Gittiğin mecliste yerini tanı,
Yersiz konuşursan zora düşersin
Sözün çekisine dağ boyun eğer,
Bilmezsen sözünü dara düşersin.

EĞİLİN DAĞLAR EĞİLİN

Aşılmıyor onca dertle
Eğilin dağlar eğilin
Bir yol verin şu garibe
Eğilin dağlar eğilin

EĞİLME NAMERT ÖNÜNDE

Tamah eyler isen dünya malına,

Cebin dolu, yanın yören boş olur.

Bu karanlık geceden
Yok isteğim umduğum.
Kabus yağar, semadan
Çilesi yığın yığın...

İçerime sığmıyor,

GİDELİM BU ŞEHİRDEN
El ele tutuşup gidelim burdan
Yalanı dolanı olmayan yere
Dönek güvercine uçak dağlara
Gidelim bulağı göyneyen yere..

Öyle derinde ki, her düşen çıkmaz
Kurtulmak istiyor, kanat çırpamaz
İmdadına gelen umduğundan az
Yaralıdır gönül kuşum yaralı.