Dünyalık Yıllar Şiiri - Halil Kumcu

Çok derinden bir ah geldi.
Hicranım karardı yıllar,
Kapanmaz yaralar imdi;
Vicdanım dağlandı yıllar.

İçim kanatan gözlerin,
Aynadan çarpar hasretin.
Seher vaktinde bekleyin;
Yazgıma büründü yıllar.

Bir gönül var ki alevden,
Tam da tutuşturdun etten.
Kimi siliyorsun dünden?
Yaşamadan geçti yıllar.

Şakaklarım beyazladı,
Yüzümü çizgiler sardı.
Hâsılı soldu, yaşlandı;
Sormadı, seyretti yıllar.

Vah, bir gün daha aldattı,
Dünümü bugünden çaldı.
Sesim haykırıp kazındı;
Bir duyan olmadı yıllar.

Meğer sevdaymış içimde,
Dişim tırnağım izinde.
Karşılaşırız mahşerde;
Aklım sustu sanki yıllar.

Bavullar dolusu anım,
Yalnızlığıma taşındım.
Ben aşkı yürekte sandım;
Bağırıp çağırma yıllar.

Birden deli rüzgâr çıksa,
Alıp götürse, koparsa;
Bu yalvarış, yakarışsa,
Bitsin bu dünyalık yıllar.