Gurbet elden gelmişcesine, sığındım
Aşkından kör oldum, ümit bağladım
Geceleri çırpınırcasına adını sayıkladım
Geçip gitti, şimdi o günler nerede?
Erteliyorum yarınlara, tutsak gönlümü
Bir sabah ya da bi akşam
Kimse yokken yanımda
Kanatlanıp uçacağım bir melek gibi
Ardımda kalacak,
Bir kaç günlük gözyaşları
Sonra tozlu bir tabut arasında
Kaybetmiş eskiyen güzelliğini
Hürmeti, neşeyi itmiş elinin tersiyle
Küskünü, dargını kavuşturan elleri
Kurumuş, yenik düşmüş kadere
Pişmanlığı okunuyor bakınca gözlerine
Çarpışıp duruyor yüreklerimiz
Volkan gibi parlıyor alevler içimizde
Gözlerimizde aşkın ışığı var
Büyüyor alevler gün geçtikçe
Çılgınlar misali göz ağartıp
Beni benden alan,
Senin dünyaya ümit ışığı olan gözlerindi
Hayatıma renk veren
Yaşama bağlayan...
Soldu gözlerin ansızın
Karardı bahtım, yitirdim
Sen şimdi uzaklardasın
Biliyorum, aklında dahi değilim
İnanır mısın, hiç aklımdan çıkmıyorsun
Gülümsemeni, telaşını unutmuyorum
Sanki hâlâ o günü yaşıyorum
Ama zaman geçiyor
Güneş tam tepemde üstüme vuruyor
Bakmaya cesaret edemediğim ışıklarını
Bedenim kaçmaya bir yer arıyor
Unutmamışken hâlâ senin adını
Issızlığın ortasında sürükleniyorum
Canıma tak etti amansız türküleri mırıldamak
Her akşam bir rüzgar kesiyor boğazımı
Hayat acı ve yaşamım yarım yamalak
Canlandırıyorum yine zihnimde kokuşmuş anıları
Aynalara bakacak mecalim dahi yok
Yüzümde biriken onlarca yükü çekemem
Hayret gözlerle izlerdim
Sen önümden geçerken
Süzülen saçlarını
Gönlüm kor gibi tutuşurdu seni görünce
Alev gibi yanardı kalbim
Hasret bağlardı gözlerim
Ne bahar, ne kış arıyorum
Ben bu yollarda seni
Bulmaya çalışıyorum.
Yeniden seninle,
Yeniden senin,
Yeniden senin için
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!