Ben aslında kendimi paylaşmam.
Tenimi ve hayalini de.
Yani, sanal bir varoluş benimkisi...
Sadece seni değil kökümün yarısı,
Suyun kaynağını bilsem de
kuruturum çiçekleri.
Çığlık çığlığa çocuklar
Rüzgar bulutlara küsmüş
Güneş isteksiz çiçekleri ısıtmaya
Lunaparkta çığlık çığlığa
Çocuklar var küme küme
Atlı karıncada
Titizim,
Dilimde Recaizade Mahmut Ekrem
Işidir söylemek
Ayinesi budur
Hurufat ehlinin
“giderek”
Bilge,
ağaran saçların
hesabını verebilmeli
değil mi ya?
Onca esir bir yaşamın,
bir uzak esir kampında,
Diş ağrısı gibi saplanıyor,
cız cız
Bu kadar yalnızlık yazılır mı tanrım?
Lütfen beni yalnız bırakınız.
Bir başıma emdim havayı
Ciğerlerime
Bir başıma soldum
yaşamı kazandıran oksijeni içime
Ve dedim ki
Yaşıyorsun nefes alacak kadar ya
Yani diyorum ki
Daha daha
Neler anlattın başkalarına
Bana anlatmadığın
Kalbinin bir gizli yanı varmış meğer
Ve sen bana dönersen eğer
İnsan insanları dışlar mıymış.
Arkadaşlar birbirinden borç istermiş,
mutevazi olmamalıymış,
benim faturalarım birikmiş,
filanca kuruş dolarlık tüketim malzemesi
ayırdı bizi bir mesajla
Kıran kırana
Dövüşüyor yağmur damlaları
Adresi belirsiz biri geliyor aklıma
Fatma,
Bana mevsimleri anlatmıştı bir keresinde
Mavi, pembe, yeşil renklerle
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!