Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

Hasretliğim de rüyalarım gibi şahitsiz
Çeken benim, rüyalarla avunan
Yalnızlığıma sarılan ben!
Adı yok bir mevsimdeyim
Sensizlik günlerindeyim

' uzun ince bir yoldayım gidiyorum gündüz gece. '


gündüzler, geceler boyu dinlediğim bir türkü,
büyüdüm bu türküyle, okudum adam oldum.(?)
adam oldum olmasınada, baltaya sap olamadım

Sen toprağım kadar mübareksin
Yudum, yudum içtiğim su gibi aziz
Derdimsin damla, damla içime akıttığım
Güç kaynağımsın kavgalarımda, cesaretim
Kazandığım savaşlarda zaferimsin
Yürüdüğüm yasaklı yolda ideal yoldaşım

kabullendim artık mağlubiyeti
hayattır bu maçın tek galibi bilinsin
her öyküde bir gerçek gömüsü vardır
yaşamın sırları bir bilinmezde saklıdır

yanında olsaydım kollarımı sarardım boynuna

Benim şafağım Ege’nin üzerinde
Sipylos’da ağarır senin şafağın
Ne fark eder, ikisi de bizim
Özlemlerimiz emanet
Paylaşacağız seninle bir gün elbet
Yorgun gönlümle sabuncu beli yılanlarını

'...canım almağa ferman gerekmez.
kınından çekilen hançerin,
pusudan sıkılan kurşunun,
beni öldürmeğe gücü yetmez. '
Derdim hep.
Lakin dün seni gördüm.

Ne zaman başlar ayak
Ayaklar baş olacak
Akılsız başın cezasını
Ayaklar çekmeyecek!

Gurbetteki odamın değişmez dekorunda,
İki tahta sandalye, örtüsüz eski bir masa,
Şımarık bir resim senden kağıtsız duvarda.
Giyilmeyi bekliyor elbiselerin şu askıda.

Öylece duruyor son yıkadığın iki çatal ve tabak.

I-
Adı: Tevfik
Soyadı:Üfler
Bildi bileli kendini zurna çalar.
Hemde sabahtan akşama,
Akşamdan sabaha kadar.

oda büyük, loş, bir fotoğraf karesi belleğimdeki
yüz yıl, bin yıl mı geçmiş bilmenin ne önemi var ki?
kocaman yuvarlak bir yatak, kırmızı lamba başucunda
kedi gözü küçücük bir ışık, x.y. boyutlu ayna da
gezegenlerin birinden ışınlanmış yatağa bir ceylan
dışarıda gün uyanmamış henüz, mor dağlarda yaban