Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

Çiçekler büyür, ağaçlar büyür
Dallarda meyveler ballanır
Dalından topladığın meyvedir aşk
Aşk,derlediğin çiçeklerin kokularıdır
Bıçak değmez karpuza Ege’de
Çatlar, yarılıverir kütür, kütür

Azar, azar eriyen buz kalıbıyım
Eriyen mum, sıkılmış bir limon
Bunların tümü bir gerçek
Kenar da, köşe de öylece bekliyorum
Hiçliğin karanlık sokaklarında
Kahırlı akşamlar yaşamışım

Kim için can verdi Mehmetçik,
Niçin savaştık Kore'de?
Neden hesap sormadı,
Şehit anaları,gazi babaları,
Türkiye nere, Kore nere? diye

deniz kokar bu şehir
hemde nasıl...
yosun kokar, burcu burcu
balık kokar mis gibi
burnunun direği kırılır

Kim arar seni?
Kim sorar?
Peri misin, cin misin?
Kimsin, nesin, necisin?
Kim görür?
Nasıl görürler?

Ümit Dağları


Dedim sana; terk edeceksen beni götürme ümit dağlarına diye.
Karlar yağsın yağabildiği kadar kar çiçekleri kardelenler üzerine.
Çıkmaz sokaklarda karşılaşıyorum ben hep nasıl olsa aşklarla.

zaman olur kuş olup bir meçhule uçasım gelir
buralarda el ayak çekilirken gökteki yıldızlara
ulaşamasamda, dokunamasamda pırlantalara
başı boş koşuşan çocuksu bulutlara konasım gelir

patlayan fırtınalarda oradan oraya savrulmak

Doğmak,yani dünyaya gelmek.
Yaşamak için...
Kimi zaman ölmektir dünyaya gelmek.
Yaşarken ölmeği istemek,icatlar bulmak.
Namludan fırlayacak kurşunKör bir bıçak,
Yükseklerden boşluğa paraşütsüz uçmak.

Gök kubbeden bir yıldız kaydı gecenin birinde,
Yeni doğan bir bebek ağladı bir yerlerde,
Aldığının yerine bir başka can verdi Tanrı,
Gelene şölen kurdu, ölene yas tuttu kulları...

Kelimelerin ardından koşarak seçili tümceler kurmak.
Kulağa hoş gelen, gözleri buğulandıran, kalpleri burkan,
Aşk yazıp, aşkı anlatmak, sonra onu arayıp bulamamak.
Ya da bir bulmak, bir kaybetmek, rüyalardaki gibi...
Aşk böyle birşey olsa gerek...