Dinle beni Aziz Efendi ,
İnsanlar kızıyorlar bana , gamsızsın diyorlar.
Halbuki tanımıyorlar bile beni
Benim mizacım böyle .
Allah aşkına onlara sen söyle,
Renklerimiz... ah renklerimiz.
Renklerimiz değil mi bizi biz yapan .?
Gökkuşağı kalbimden dolayı mı yargılıyorlar beni?
Anlamıyorum Aziz Efendi .
Küçükken böyle değildik biz ,
Oyun oynardık arka mahallede sessiz.
Şimdilerde, şimdilerde kaldık kimsesiz.
Bakma Aziz Efendi sesimin titrediğine.
Gülerim ben öyle , kendi , kendime..
Anlamıyorlar Aziz Efendi , insanlar bilmiyorlar,
Hayatı ağlamak sanıyorlar,
Ufacık şeyleri dert ediyorlar,
Oysaki bende ağlarım , hemde iyi ağlarım,
Solmasa da içimdeki baharın , bende ağlarım.
Yıkılmıyor Aziz , insanların yargıları .
Eskimiş, kırık kalplerindeki sargıları .
Bıraksalar bir kez kaygıları .
Kopmazdı kurulan gönül bağları ..
Sevgili dostum Aziz efendi .
Kimseler anlamasa da beni ,
Sen duy karanlıklar arkasında sesimi.
Baharı özledim Aziz baharı…
Yalnız bir adamım ben .
Karlar altında kalmış bir yanı ...
İlyas Payas
Kayıt Tarihi : 20.4.2018 16:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İlyas Payas](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/04/20/dinle-aziz-efendi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!