Deniz Köybaşı Şiirleri - Şair Deniz Köybaşı

İnsan ateşin varlığını,
Arkasında bıraktığı küllerden anlıyor,
Demem odur ki,size acı versede
Küllerinize sahip çıksın.....

Yalnızlıktan kudurmuş bir kader mahkumuyum,
Demir parmaklıklar arasında,
Ruhumun kemirilişini,
Elimden bir şey gelmeyişinin acısını yaşıyorum,
Ayağıma taş bağlanmış,suyun dibinde,
Alnını omzuma yaslayışını

Mapushane demiri 38 adet,3 lamba,17 ranza
2 masa öyle sayıyorum dalıp gidiyorum,
Duvarda orak çekiç figürü ismimizin baş harflerini yazıyorum,seni unutmaktan korkmuyorum,aklımı kaybetmekten korkuyorum laz sevdalım,zaman elimden bir buz misali kayıyor ve ben onu tutamıyorum…..

Sana en çok şiir yakışıyor,
Şemaline mavi
Bir tekne motorunda yol alıyoruz
Deniz masmavi.....

Sen kuzeyde ben güneyde,paylaştığımız bir gökyüzü var başımızın üstünde ve o gökyüzü kavusturuyor bizi,aynı göğün altında,uzaktan uzaga olsakta bir tebessüm et ben hissederim balım...........

Şimdi kış,
Pek yaprak görünmüyor dallarda,
Ama biz biliyoruz ki,
Bahar mutlaka gelecek,
Ve hep birlikte duyacagız yapraklı dalların sesini,
Mavinin tonunda nisana 5 kala.....

Sen benim gülüşümsün!
Benim için ne ifade ettiğinle alakalı
bir ekmek kırıntısı kadar bile fikrin yok.
Seni sevmek güzel şey,
İnan bana…
Sadece sana inanmak,

Sen içimde anlatmak istediğim,
Kelimelere sığdıramadığımsın,
Kendime dahi söz geçiremediğim,
Herkesin bilmesini isteyip
Ama kimse ile paylaşamadığım
Rabbim ile aramdaki tek gerçeksin…

Bugün kendimi cezalandırıyorum. Dışarı çıkmak istemiyor ayaklarım, dudaklarımda dağınık,
huzursuz bir gülümseme.
Rakı masası da yok bilinçaltı meyhanemde.
Bayat bir çay koydum seni anlatıyorum kursağımda birikmiş demode kelimelerle…
Kafamın içi sanki siktiri boktan bir keşmekeş.
Lan bırak seni bulmayı, kayboluyorum gölge geçirmeyen içimin dehlizlerimde..

Sevince çoğu şeyi görmüyor insan,en başta onun seni hiç sevmediğini......