Dengi Naz Şiirleri - Şair Dengi Naz

-Her şey zıddı ile kaim-

Çocukluk yıllarımda sokağımızda bir kadın otururdu. Çapraz karşımızdaydı evi…
Cuma günleri evinden tütsü kokuları gelirdi, Müzekker bir mizacı vardı, modern tabirle eril enerjisi yüksek… Hani övünçle erkek gibi dediklerinden…
Geceleri geç uyur, gündüzleri de hep bir yerlere yetişme gayretinde dünyanın çarkını o çeviriyormuş da; el çekse duracakmış gibi bir havayla sarı saçlarını salardı/ Tütün sarardı.

And olsun,
Nar çiçeğine,
Oğul balına...

Söz,
Erguvan kesedeki altın tozunu

...
Bir de Deniz
Evet !
O da kıskanırdı,
Şayet dünyaya gelebilseydik bizi...

Bu son çığlığınin yankisi susuz serçenin!
Mükerrer rüyanın ,
Ve sabahsiz gecenin.
Durmak bilmez zamanin,
Zamanda bilmecenin.
Gene gelir bilirim,

*
**
***

Öyle hasret dolu bir kuyudayım,
Sanki tahta merdiven uzatmışlar yangın yerine.

...
Sonra şiirler yazılır belki böylesini hiç okuyamayacağımız;
Şiirler başka,
Şairler başka,
Şiir olanlar başka...
Bir şiirden fışkıran duygu değişmez, bir de ikiden bir olmak'lığımız...

Dağ ki;
"d e r i n,

Deniz ki;
"y ü c e"

Yüz senedir dilimin ucunda,
Ama bil,
Özledim
Asır oldu görmeyeli seni.
Belki elestten beri,
Gelmeni bekledim.

Azize,
Dinle!
Ben de talazında kaldım bu çağın,
Aklımı satarak ödedim icrasını,
Üç şimşir kaşığın.

Say,

Beni bir'den yüz'e,

Özlemdir yüzde doksan'ım.