Sözlerimi bitirmişim, sayfalara yaza yaza.
Konuşmuyorum diye, sitemler alacak kadar.
Bütün şiirler almış götürmüş duygularımı,
sol tarafta, koca bir hiçlik bırakırcasına.
Bu gecede Şarkılar yalnızlığı söylüyor,
ne kadar çok dinlersem o kadar
içiyorum kadehinden Ölümün.
Şarkılar da hep Senden yana çalıyor,
Issızlığın kadehinden, damıtarak içtim Seni.
Bir yudumda devrildi gece...
sustu yıldızlar, sustu zaman.
Ruhumun çatlaklarına sızdın yine,
İçimde yankılanan bir şiir gibi…
Yollarına çıkıp ta söyleyemedim.
Haykırmak istedim delicesine,
Delicesine bağırmak istedim
Seni Seviyorum diye...
Yıkılmış duyguların enkazında ara Beni...
Gecelere sığdıramadığın anılarda bulursun.
Dökülen birkaç damlanın ardından,
beyaz sayfalara düşen kırmızıda bulursun.
Gözünden yaş akıtmadan ağlamak!
Sadece senin bildiğin bir sebeple,
Sadece benin çektiğin bir acıyla...
Adını kabullenip, kader diyerek.
bunu da say yaşayamadıklarıma
bunu da say yazamadıklarıma
içime atılmış bir çapa gibi
bunu da say donuk kalmışlıklarıma
Hayatı zor geçenler, bakıp şükretmeli...
hiç geçmeyen yaralıların, yaralarına.
Zor, zorda olsa geçiyor.
Dışımdaki Sen, içimdeki beni boğarken,
neyi, nasıl izah edeyim söyle bana.
Güneş daha sokağa çıkmadan yakacak
uykular dünden daha ağır basacak
yastık biraz daha fazla ıslanacak.
bu şair gece yine uyumayacak.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!