belki olur.
belki birşey, aşk değil.
belki bir tasvir, veda değil.
yalnızlığım mağduriyetimdi, masumiyetim değil.
yokluğun yatıştırıcımdı, ilacım değil.
kıyıya vurmuş bir balık gibiydim.
denizde olmalıydım, karada değil.
zaaflar vardı,
tam yanında hisler ve sezgiler.
hepsini hep beraber doyurmak
ne müthiş olurdu.
bahçelerinde, ıhlamur ağaçlarının kokusuyla koştuğum,
dev ortancaların büyük, yeşil sığınağında,
elimde kurşun asker, üzülüp kolladığımı sandığım.
kıyısında oynadığım,
kırmızı renkli balık arkadaşlarım.
hepimiz tutuklu,
hepimiz müebbetteyiz.
hepimiz oyuncu,
hepimiz sahnedeyiz.
özgürlüğün kendisi;
oralardan seyretmeyi bırak, gelişigüzel suskunluğunu.
peşisıra hükümlerin, mühim tereddütlerini boşver.
kendi koynunda, anlamsızlığından memnun.
kuytuda, tasavvur ettiğin karışık mevzuları,
bozuk temaslarla çarpıştırıp duruyorsun.
çünkü ben;
bomboş bir varlık ve dopdolu bir yokluk
boş var; dolu yok
özlediğ im
özlem im;
anlam isteyen im
... şimdilerde
duygularımın, kronolojisi vardı.
planlanmış, bir yalnızlığım vardı.
içimde, binbir yaşanmamamış şahane aşkların
özlemleri, masum hikayeleriyle.
gizli göndermeler vardı. tevafuk denilen.
hem tuzaktı, hem masumiyetin ümidi.
cesareti yalnızlığıydı.
çok seveni vardı.
sevmenin gereği yoktu.
denenmeliydi herşey.
her mahlukat, her nesne
her hal ve hareket.
güzelliği yanlışlığıydı.
yanlışlığın varlığı doğruydu.
güzelliği doğruluğuydu.
doğruluğunu yanlışlığına borçluydu.
bu yüzden ikiside aynıydılar.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!