Sonsuzluk duygusuyla akarken kanımız.
Yitirdik yiğitleri.
Sonsuz oldular birden bire
Kanları ıslak ve sıcakken,
Yıldız oldular gökyüzünde.
Sonsuzluk duygusuyla uğurladık onları.
Yazılmış çizilmiş tutmamış hesapları tükettik.
Tutmadı planlar suçu özden bildik.
Yetişmedi yürek sesi yar dediğimize.
Gel dedik de...
Getiremedik; efkârlı gecelerin üzerine.
Yüreklerimiz Adeviye meydanı gibi anlamsız ve kuru!
Sahi niye vurdular bizi?
Sahi neden öldük?
Kestirmeden cennete çıksın diye mi yolumuz.
Yüreklerimiz Adeviye meydanı gibi kanlı olsaydı.
Gözlerimiz akan insan canlarına kuru kalabilir miydi?
Daha çok zorlaşıyor yaşamak
Şehir üstüne üstüne gelirken insanın
Kaçmak geliyor içimden.
Tahammülsüz bakışların eşliğinde
Hoş görülmeyen her adımda
Ayağımı acıtır kaldırım taşları.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!