Düştüm…
Buz gibi sokaklarda
Dağıldım …
Tutuştum
Kavruldum
Sönemedim
Kirletilmiş sözler yıkamayla arınır mı
Küflenmiş düşler yağlasam ağarır mı
Bu hangi ağır cezanın lekesi
Dağlasam kabuk atar mı
____________________________________________
Uyudum,
Uyandım düşümden;
Büyüdüm.
Düştüm kaldım yerimde;
Gömüldüm.
Sustum kaldım
Uyusam diyorum
Gözlerim kapansa
Ve derin bir uykunun
Kollarına salsam kendimi
Hiç uyanmasam da olur
Bensizliğin kim farkında olur?
Zaman…
Kayıp,
Söz…
Ayıp…
Aklımın bir köşesinde
Beynimi kemiren harfler
Kırılanlarla dökülenler birikti
Bi kenarda yığın yığın üzerime çöreklendi
Bu yıkık dökük hayatın içinde
Kelimeler de cümleler de
Harfler heceler de israf şimdi
Geceydi
katran karası akan yaşların ardı sıra gelen
duvar köşelerine çarpılmış canların
her yanından sızan…
Geceydi
Su oldum; aktım
Üşüdüm; dondum.
Tam başlıyordum;
Son buldum!
Hâlbuki
İzler vardı takip edilecek
Bir virgül koydum kurduğum cümlelerin sonuna
Bin umut ektim çorak toprağıma
Ne gök bulutlandı ne de yağmur yağdı
Hal bu ki çıkılacak daha uzun yollar vardı
Bu sabah perdeyi erkenden açtım
Şehir uyanıyor düşlerinden
Yine siyah beyaz bir filme.
Kir tutmuş hayatlar her resimde
Arınmaya çalıştıkça üzerine çöreklenen sisten
Daha da kararıyor bulutlar.
Şehir ayılmaya çalışıyor yine
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!