Bil ki ruhum çekiliyor
Gözlerimden sökülüyor
Sonra bir hüzün çöküyor
Aşk dediler, bir bilsen
Ordular sarmış dört yanımı
İki kelimenin kölesi oldum
Ne karşıma çıktı, ne de duydum
Ben avcuna gönül koydum
Senin işin kolaydı
Boş ömrümün çoğu gitti
Bir harf elimden tuttu
İki harf taşıdı beni
Üç harf gözümü açtı
Dört harf evimden etti
Bir kelime peşime düştü
Mesafeler tükenebilir
Yollar bitebilir
Vasıta aşksa ne söylenebilir?
Yakıt vuslata yetmeye de bilir.
Ama üzülme lütfen
Asla vazgeçme sevmekten.
Geriye ne kaldıysa, nem varsa iade ettim
Sıfırdan başladımsa, en baştan da sildim
Gözümün nuru, ömür demim, kalmadı eskim
İlk ve tek yenim sen kaldın oksijenim
Sadece sen varsın oksijenim
İbadetimi yargılayan
İmanımı sorgulayan
Huzur muzur koymayan
Sen olamazsın
Kalbimi sökecek
Bana eziyet etmeye hakkın yok
Beni üzüyorsun hakkın değil
Bağıramazsın, kızamazsın
Çekip gidemezsin hakkın yok
Bu duygu yeryüzüne ait olamaz
“Kahretsin aklımdasın
Ve sen bunun farkındasın” diyordu
Rahmetli ne güzel söylüyordu
Onun gibi ben de çok sevdim
Hani sevenler seviliyordu
Gözlerim gözlerine hesap soracak
Yıllarım hasretinden intikam alacak
Aşkım sözlerinden davacı olacak
Mahşerde elimden çekeceğin var
Kırdığını bir daha onaramazsın
Anlatamam nasıl hazmettim
Bir söz verdim, bak sabrettim
Ellerini sigarama sardım
Gözlerini dumanına
Her birini sana yaktım
Defalarca
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!