Hükmünü vermişsin,
Cezam susman...
Kelimelerim kifayetsiz,
Hiç yokmuşçasına konuşmaman.
Cevap vermemen sözlerime,
Duvar gibi...
Bir saniye sonrası yok,
Suya yazar gibi.
Bir iki kelime söylesen,
Bize dair, ikimize dair...
Olmaz ya, hayal bu ya,
Sana, bana, aşka dair.
Müebbettim biter mi bilmem,
Söz orucunu bozar mısın?
İllaki bir ceza vereceksen,
Beni sol yanına asar mısın?
Son nefesime kadar orada yatayım,
Hücre cezam hiç bitmesin...
Olur ya, bir gün gelirse,
Ölüm senden, seninle gelsin.
Kayıt Tarihi : 11.2.2025 14:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
"En ağır ceza, sevgilinin sessizliğinde mahkûm olmaktır."
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!