Cevdet Altay Şiirleri - Şair Cevdet Altay

Acılarla ahbap olmuştuk,
Geçinip gidiyorduk.
Kapanmasını bekliyordum,
Açtığın yaraların.
Yine tuz bastın,
Yeniden kanatın.

Fitne fesat, bizi bize böldürdün
Evler yıkıp ocakları söndürdün,
Suçu neydi babasını öldürdün?
Yetim koydun beşikteki bebeği,
Zürriyetsiz Amerikan köpeği!

Güllü bağım talan olmuş,
Bu can evim viran olmuş,
Sanki her şey yalan olmuş,
Sen gedeli ahu gözlüm.

Gönül bağında çiçekler,

Aklım çocukluğumda kaldı

Maziyi andıkça gözlerim daldı.
Acımasız yıllar neşemi çaldı.
Aklım o çocukluk yıllarda kaldı.
Ben o yıllarımı çok özlüyorum.

Açmış yar telefonu özledim tez gel diyor.
Kayıp ettim kendimi ara beni bul diyor.
Kurban almadım bu yıl,gel kurbanım ol diyor.
Bir selam yolla bari,aklım sende kalmasın.

Gözlerim gözlerine hayale daldı şimdi

Şair söz yazarı olmuş,
Yazdığı on bini bulmuş,
Bu ilhamı nerden almış,
Akıl edip bilemedim.

Şehir şehir geziyorum,

Bel bükülmüş nabız yavaş atıyor,
Vücuduma diken dolmuş batıyor,
Kesilmişte sanki feri bitiyor,
Üç adım öteyi seçmez gözlerim.

Sızıdan geceler yatamıyorum,

Şimşek şimşek gözlerin
Yüreğime çakıyor
O işveli sözlerin
Alev alev yakıyor

Yıldırım gibi çarptı

Gülmeyi unutup, kara bağlayan,
Feryat, figan, yürekleri dağlayan,
Yollarına bakıp, her gün ağlayan,
Kan çanağı gözden, ar etmedin mi?

Karamsar dünyanın nefhası kaçtı,

Zaman çok kötüdür gençlik bozulmuş
Namerde gün doğmuş mertse üzülmüş
Cebinde marlboro borca yazılmış
Fiyaka bin beş yüz olmuş arsızın.

Cahili alime derse kalkışır